ایران استار: نظرسنجی موسسه پیو نشان می‌دهد که مردم کانادا بیشترین رضایت را در میان مردمان سایر کشورها از عملکرد دولتشان در دوران کرونا دارند.
 
رضایت مردم از عملکرد دولت کانادا در بحران کرونا
بر اساس نظرسنجی انجام شده از مردم سراسر کشورها در خصوص نحوه واکنش و مدیریت دولت‌ها برای مقابله با شیوع ویروس کرونا مشخص شد که تا کنون بهترین عملکرد را کانادا، و بدترین عملکرد را بریتانیا و آمریکا داشته است.
از آنجایی که در اوایل سال جاری ویروس کرونا مانند یک آتش‌سوزی بزرگ در سراسر جهان گسترش پیدا کرد، برخی دولت‌ها برای مهار شیوع اقداماتی سریع را انجام دادند. کره جنوبی، تایوان و ویتنام، از جمله کشورهایی بودند که به دلیل انجام آمایش‌های جمعی همراه با استراتژی‌های ردیابی و جداسازی کارآمد که در ابتدا به جلوگیری از گسترش کووید-۱۹ کمک کردند، مورد تحسین قرار گرفتند.
در مناطق دیگر، بریتانیا و ایالات متحده به دلیل اجرای دیرتر قرنطینه مورد انتقاد قرار گرفتند و هر دو در حال حاضر در میان ملت‌هایی که بدترین آسیب‌ها را متحمل شده‌اند، قرار دارند. ایتالیا و اسپانیا کانون‌های نخستین شیوع در اروپا بودند، اما به وسیله قرنطینه‌های سخت این شیوع را به میزان قابل توجهی تحت کنترل درآوردند؛ اگرچه اخیرا فصل تعطیلات تابستانی بار دیگر سبب افزایش نرخ ابتلا شده است.
در همین باره اقتصاد آنلاین نوشته است: مرکز تحقیقاتی پیو اخیرا یک نظرسنجی در خصوص نگرش عمومی نسبت به واکنش دولت‌های خود به بیماری همه‌گیر در ۱۴ اقتصاد پیشرفته جهان انجام داده است. این تحقیق نشان داد که نظرات به صورت میانگین، ۷۳ درصد مثبت بوده اما تفاوت نظر مردم در بریتانیا و ایالات متحده به وضوح دیده می‌شود. گفتنی است که اکثریت ۵۴ درصدی در بریتانیا واکنش دولت خود را تایید نمی‌کنند، در حالی که ۴۶ درصد از مردم چراغ سبز به تلاش مقامات نشان می‌دهند. در ایالات متحده که بالاترین آمار ابتلا را در جهان دارد، اکثریت ۵۲ درصدی بر این باورند که دولت این بحران را بد مدیریت کرده، در حالی که ۴۷ درصد معتقدند عملکرد خوبی داشته‌اند.
در کانادا این تضاد کاملا آشکار است و ۸۸ درصد از مردم اظهار داشتند که دولت به این بحران به خوبی واکنش نشان داد.
 
چرا در تورنتو بیشتر از تهران معلول دیده می‌شود؟
روزنامه اینترنتی فراز در ایران نوشت: دوستی که تازگی ها به کانادا مهاجرت کرده، تعریف می کرد که چقدر در خیابان های شهر تازه ای که در آن زندگی می کند؛ افراد دارای معلولیت می بیند و متعجب بود از این که چرا در تهران این افراد وجود ندارند! پاسخِ تعجب او تنها یک جمله بود؛ افراد دارای معلولیت هستند اما در بستر این شهر دود و اندوه ، جایی برای آن ها وجود ندارد.
در این شهر ماشین ها زندگی می‌کنند!
تهران شهر ماشین است، شهر ترافیک، شهر ساختمان های سر به آسمان کشیده، شهر کوچه های تو در تو، شهر پیاده روهای غیر استاندارد، شهر دود… باید پذیرفت افرادی که به واسطه مشکلات جسمی نمی‌توانند مثل شهروندان عادی از چاله چوله‌های خیابان‌ها بپرند، از پله‌های بانک و ادارات بالا بروند، موانع موجود در مسیر حرکت را دور بزنند و بدون اینکه نیاز به کمک داشته باشند سوار تاکسی و اتوبوس شوند، چاره‌ای جز خانه‌نشینی ندارند. باید این حقیقت تلخ را قبول کرد که اگر در فضاهای عمومی شهر معلولی نمی‌بینیم، نشان دهنده کوچک بودن جامعه آماری آن ها نیست. بلکه سندی برای نادیده گرفته شدن آن ها از سوی کسانی است که به عنوان مسئول بر صندلی مدیریت تکیه زده‌ اند، صرفا در روزهای خاصی از سال، در مورد اهمیتِ رعایتِ حقوق معلولین صحبت می‌کنند، از تشویق‌ حضار بعد از گفتن جمله «معلولیت محدودیت نیست» به وجد می‌آیند و بعد از آن، حتی برای لحظه‌ای به مشکلات و سختی‌هایی که یک معلول در زندگی با آن ها مواجه است فکر نمی‌کنند.
...وعده‌ها نمایشی است! به همین سادگی … تهران فرهنگ شهری، زیر ساخت های لازم برای زندگی فردی را نیز ندارد. حال اگر در این غائله،فرد، دارای معلولیت نیز باشد دیگر کلاهش پس معرکست! تنها در روزها و مکان هایی خاص ، مدیران می آیند و با لبخند، وعده هایشان را به روز رسانی می کنند که آقایان و خانومهای دارای معلولیت! خیالتان راحت؛ فراموش کردنتان، فراموشمان نمی‌شود…