یک مطالعه جدید توسط دانشگاه سمیلویس در شهر بوداپست مجارستان نشان می‌دهد که تغییر رژیم غذایی با محدود کردن کالری، مواد مغذی یا زمان صرف غذا، ممکن است از رشد و پیشرفت تومورهای سرطانی جلوگیری کند. محققان به این موضوع پرداخته‌اند که چگونه رژیم‌های غذایی بر رشد سرطان تاثیر می‌گذارند، بطوریکه تغییر عادات غذایی فرصت‌های جدیدی را برای درمان سرطان ایجاد می‌کند، همه چیز در این تحقیق به این واقعیت برمی‌گردد که آیا بیماران حاضرند آنها را بپذیرند و آیا تحقیقات بیشتری انجام خواهد شد؟
در این مطالعه، محققان نتیجه بیش از ۳۰۰ تحقیق را بررسی، خلاصه و نتیجه‌گیری کردند. هم آزمایش‌های پیش بالینی (حیوانی، آزمایشگاهی) و هم آزمایش‌های بالینی انسانی با تمرکز روی رژیم‌های غذایی که کالری و گلوکز را محدود می‌کنند، از جمله رژیم‌های غذایی کتوژنیک با توجه به بازه‌های زمانی محدود، روزه‌داری متناوب و رژیم‌هایی که مانند روزه‌داری هستند و مواد غذایی خاصی یا میزان کالری را در مجموع کم می‌کند، اثر ضد توموری دارند.
 
تحقیقات دانشمندان دانشگاهی در مجارستان: چه غذاهایی را برای چه سرطان‌هایی نباید بخوریم، و چه غذاهایی را بخوریم؟
"اوتیلیا منی‌هارت" مدرس ارشد گروه بایوانفورماتیک این دانشگاه، که نویسنده اصلی این تحقیق است می‌گوید: "وجه مشترک همه این تغییرات غذایی اینست که سلول‌های سرطانی به انرژی بسیار بالایی برای رشد نیاز دارند. با این حال، منبع غذایی هر نوع سلول سرطانی، خاص خودش و با دیگری متفاوت است. بسیاری از سرطان‌ها، به عنوان مثال، تومورهای روده بزرگ، گردن رحم و انواع خاصی از تومورهای سینه به گلوکز متکی هستند؛ در حالیکه رشد سلول‌های سرطانی پروستات با فروکتوز افزایش می‌یابد؛ گلوتامین (فراوان‌ترین اسید آمینه که در خون و ماهیچه‌ها وجود دارند) پس از گلوکز دومین عامل کمکی بزرگ به رشد زیاد سرطان‌ها از جمله سرطان ریه سلول‌های غیرکوچک، سرطان پانکراس، میلوما و تومورهای مغزی‌ست".
وی در ادامه می‌گوید: "وقتی منابع انرژی بدن را کاهش می‌دهیم و برای مثال روزه می‌گیریم، در واقع بدن را از گلوکز برای مدت طولانی محروم می‌کنیم، و در این حالت بدن به حالت ناشتا می‌رود. پس از ۳۶ تا ۷۲ ساعت، ذخایر گلیکوژن کبد (و ماهیچه‌ها) تخلیه می‌شود و اجسام کتون تولید می‌شوند که به عنوان سوخت جایگزین عمل می‌کنند. سلول‌های سالم می‌توانند از کتون به عنوان سوخت استفاده کنند اما سلول‌های سرطانی غیرقابل انعطاف متابولیکی نمی‌توانند با این تغییرات سازگار شوند و فقط مقدار کمی از نیازشان را می‌توانند با کتون‌ها تامین کنند. روزه‌داری همچنین باعث می‌شود سلول‌های سالم از حالت رشد به حالت نگهداری و ترمیم بروند که از آنها در برابر حملات سمی مانند شیمی‌درمانی و رادیوتراپی محافظت می‌کند. سلول‌های تومور سرطانی با تکثیر سریع خود نمی‌توانند به حالت نگهداری و ترمیم بروند و ضربه زیادی رو به نابودی می‌خورند".
او در مورد فرآیند دیگر که روزه می‌تواند مفید باشد، چنین می‌گوید: " علاوه این تغییر حالت سلولی؛ سلول‌های سرطانی گرسنه مقدار بیشتری از ترکیبات حاوی اکسیژن فعال را تولید می‌کنند که آنها را در برابر آسیب دی‌ان‌ای ناشی از درمان با مواد شیمیایی حساس‌تر می‌کند. به همین دلیل است که روزه گرفتن قبل و بعد از شیمی درمانی، کارایی درمان را بهبود می‌بخشد و همچنین عوارض جانبی آن را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد. بسته به کارآزمایی بالینی، دوره‌های ناشتا ممکن است از ۲۴ تا ۴۸ ساعت تا پنج روز متفاوت باشد".
این متخصص خاطرنشان می‌کند: "رژیم کتوژنیک در درمان ضد سرطان می‌تواند منجر به افزایش طول مدت زندگی و کاهش رشد تومور شود، اما گفتنی‌ست که همین رژیم در برخی سرطان‌ها پیشرفت بیماری را تسریع می‌کند. رژیم‌های غذایی که کالری یا پنجره غذایی را محدود می‌کنند، از جمله روزه‌داری متناوب، تغذیه با محدودیت زمانی یا رژیم‌های لاغری سریع، می‌توانند برای کسانی که رژیم کتوژنیک را به دلیل عوارض جانبی آن (خستگی، یبوست) دنبال نمی‌کنند، مناسب‌تر باشند. این نوع رژیم‌ها در عین اینکه فایده‌های روزه که در بالا توضیح داده شده را تا میزان زیادی به ارمغان می‌آورند، اما با رویکرد ملایم‌ترشان، با وضعیت زندگی برخی از بیماران هماهنگی بهتری دارند".
اما روزه‌داری در همه موارد موفق نبوده زیرا بسیاری از مریض‌ها به آن پایبند نیستند و بعلاوه اینکه عوارض جانبی نامطلوبی مانند از دست دادن عضلات را در پی دارند؛ به همین دلیل یک رژیم غذایی ثابت یا یک نسخه روزه‌داری برای همه را نمی‌توان تعیین و تجویز کرد و به جای آن پزشکان باید با توافق و هماهنگی با بیماران این روش‌ها را طوری به کار گیرند که بیمار قادر و مایل به پیروی از آن باشد. این مطالعه نشان می‌دهد که در نتیجه این تحقیقات، و از سپتامبر ۲۰۲۳، اکنون ۳۵ کارآزمایی بالینی با محدود کردن کالری و روزه‌داری در درمان‌های سرطان‌های وابسته به گلوکز گنجانده شده‌اند که اکثر این کارآزمایی‌های بالینی (۱۲ مورد) بر انواع مولکولی و مراحل مختلف سرطان پستان زنانه متمرکز هستند.
تحقیقات می‌گوید که اضافه وزن بدن با افزایش خطر ابتلا به سرطان، در حداقل ۱۳ نقطه در آناتومی بدن مرتبط است. چاقی می‌تواند سرطان‌های مرتبط با چاقی را ۱۱.۹% برای مردان و ۱۳.۱% برای زنان افزایش دهد. هرچه درصد چربی بدن در دوران کودکی و نوجوانی بالاتر باشد، افزایش خطر سرطان‌های بدخیم در سنین بالاتر بیشتر خواهد بود. چاقی در دوران‌های کودکی و نوجوانی با التهاب سیستم ایمنی و سلول‌های ایمنی مرتبط است بطوریکه باعث می‌شود این سیستم‌های مدافع بدن نتوانند به طور موثر با تومور‌های سرطانی مبارزه کنند، و به همین دلیل خطر ابتلا به سرطان افزایش می‌یابد. او می‌گوید: "اگر می‌خواهید در حق خودتان خوبی کنید، کالری کمتری مصرف کنید".