وی که متولد 20 اوت 1997 است، وقتی به نمایندگی مجلس انتخاب شد 19 سالش بود. سام در انتخابات میان‌دوره‌ای در نوامبر 2016 از حزب محافظه‌کار با 17651 رای از مجموع نفردوم از حزب ان‌دی‌پی و حزب لیبرال چندهزار بیشتر رای آورد.
سفری به حوزه انتخابیه‌اش در شهر "گلن‌بروک"، بین برلینگتون و شهر نیاگارا انجام دادم. متاسفانه خانم سفید پوست در دفتر وی در شهر در شهر بیسم ویل چندان همکاری نکرد و علیرغم ملاقات حضوری، جواب ایمیل‌ها را نداد. در حوزه سیاست و روزنامه‌نگاری صبر و حوصله شرط مهمی هست به خصوص وقتی رسانه اقلیتی هستی.
حوزه انتخابیه نیاگارای غربی و گلان بروک بیشتر سفیدها هستند. 93% سفید هستند. بخش‌هایی از شهر همیلتون بخش کوهستان و استونی کریک و نیاگارای مرکزی به این حوزه در انتخابات جون 2018 اضافه شده است. جمعیتی بالغ بر 110 هزار نفر دارد. چندان رونق ساخت و ساز در این منطقه وجود ندارد و خانه‌ها قدیمی هستند، با اینکه از نظر درآمد متوسط هر خانواده 93 هزار دلار بر اساس آمار کانادا ثبت شده است. مهاجرین کم‌کم به این منطقه رو آورده‌اند و ایرانی‌نشین زیادی بر اساس آمار وجود ندارد.
سعید سلطانپور: سلام سام خوبی؟. انتخابات در پیش است و نامزدها در‌گیر انتخابات. اجازه بدی مستقیم به سوالات بپردازم.
سام اوستر هاف: با خنده، درست می‌گویی.
شما جوانترین نماینده مجلس تاریخ کانادا هستی، انتخابت چه تاثیری بر جوانان کانادایی در انتخابات 2018 خواهد داشت؟
با احترام به سیاستمداران در کل، آیا فکر می‌کنی که سیاستمداران قدیمی و مسن، با حضور جوانان و نقش پررنگ‌تر آنان در سیاست موافق هستند؟
بله خانم جس تیلمنز 18 ساله است. بسیاری از رای‌دهندگان البته جوان‌ها نیستند، میانسال‌ها و سالمندان هستند که اتفاقا خیلی محافظه‌کارانه (با وسواس و احتیاط) رای می‌دهند. تکنولوژی مانند تلفن هوشمند و کامپیوتر به این نسل کمک کرده است که به دهکده جهانی وصل شوند. به این دلیل یک حس احترامی به جوانان که مخترع این تکنولوژی بوده‌اند در آنها ایجا‌د کرده است و آنها را برای رای دادن به جوانترها راغب‌تر می‌کند.
می‌توانم بگویم جوانی من هم مثبت هست و هم منفی از دید رای‌دهندگان. بسیاری از مسن‌ها نگاه مثبتی به من داشته‌اند سن آنچنان مهم نیست که گوش دادن به درد دل مردم و خواسته‌های آنها و تلاش سخت و در زدن در خانه‌ها برای روبرو شدن با مردم، مهم است. این مسایل را رای دهندگان می‌بینند. بعضی وقت‌ها کسانی که 4 برابر من سن دارند، می‌گویند از من حمایت می‌کنند و به من رای خواهند داد.
سام، شنیده‌ام که داری در دانشگاه درس می‌خوانی. همکلاسی‌هایت از اینکه صندلی بغلی یک نماینده مجلس هم سن و سال خودشان است، تعجب نمی‌کنند؟ تجربه خودت چیه؟
سه‌شنبه ساعت 5 تا 10 به دانشگاه براک در شهر می‌روم. و درس اقتصاد و علوم سیاسی را می‌خوانم. راستش من هیچ‌گاه این مکالمه را شروع نمی‌کنم. سعی می‌کنم آنجا دانشجو باشم تا نماینده مجلس. بعضی از دانشجوها با مواضع سیاسی و حزبی من موافق نیستند ولی برخی هم از من حمایت می‌کنند و معتقدند که حضور من در مجلس به نفع جوانان و به پیشبرد امور سیاسی استان کمک کرده است. دانشجویان دریافته‌اند که برای نماینده شدن نیاز به داشتن سن بالا و یا تحصیلات دانشگاهی نیست بلکه تنها باید به سیاست علاقه داشت و در سیاست برای مسایل مورد نظر مردم محله و شهرت تلاش کنی. این‌ها شرط لازم برای حضور در سیاست در یک جامعه دمکراتیک است. هر فردی با هر سابقه و سنی می‌تواند وارد انتخابات شود و احتمال برنده شدن را هم دارد.
شکی ندارم که این حضورت در دانشگاه، یک تجربه عینی دست اول بهت داده است که بسیاری از سیاستمداران دیگر این شانس را نداشته‌اند.
بله. در زمان اعتصاب 5 هفته‌ای کالج‌های انتاریو که 500 هزار دانشجو از کلاس ماندند، من بدلیل حضورم، مشکلات و استرس هردو طرف را درک می‌کردم و به همین دلیل هم چندین بار در صحن علنی مجلس در این مورد سخنرانی کردم و از دولت لیبرال خواستم که کار جدی انجام بدهد. این تجربه شخصی من بود.
سام، لیبرال‌ها هفته پیش یک میلیون دلار آگهی تبلیغات منفی علیه محافظه‌کاران و داگ فورد را شروع کردند. محافظه‌کاران هم قبلا در فیس‌بوک آگهی‌های منفی علیه کاتلین‌وین لیبرال آغاز کرده بودند. این انتخابات، حاشیه‌های زیادی خواهد داشت و یکی از منفی‌ترین انتخابات تاریخ انتاریو خواهد بود. نظرت چیه؟ فکر نمی‌کنی این تبلیغات منفی، جامعه را بشدت دو قطبی می‌کند و عقلانیت جای خودش را به هیجان انتخاباتی و حزبی می‌دهد؟
لیبرال‌ها بشدت نا‌امیدهستند. 15 سال است که با فساد سیاسی و مدیریتی، استان را اداره کردند و به همین‌دلیل تلاش می‌کنند علیه داگ فورد و برنامه‌های حزب محافظه‌کار سیاه‌نمایی کنند و در مورد آنها دروغ بگویند. هر کس را که با ایدئولوژی و سیاست لیبرال‌ها مخالفت کند، مورد حمله تبلیغاتی‌شان قرار می‌گیرد. لیبرال‌ها هیچ محدودیتی در حمله منفی در این 15 ساله نداشته‌اند. من ایمان دارم که مردم انتاریو، این موضوعات را می‌فهمند.
سام، شما در انتخابات گذشته نبودی. ولی دو دوره قبلی محافظه‌کاران بازی برده را بدلیل اشتباه رهبرانشان جان توری در 20110 (طرح حمایت مالی از مدارس مذهبی) و تیم هوداک در سال 2014 (حذف 100 هزار نیروی کار) به لیبرال‌ها واگذار کردند. این بار هم اختلافات داخلی حزب. آیا فکر می‌کنی مردم به شما رای می‌دهند؟ چرا فکر می‌کنی این بار چنین اتفاقی نمی‌افتد؟ آیا فکر می‌کنی در این فرصت کم رهبر جدید حزب، می‌تواند پیام و برنامه حزب را به مردم منتقل کند؟
داگ‌فورد هر روز برای زندگی بهتر همه اقشار انتاریو تلاش می‌کند. ما سعی می‌کنیم که برنامه‌مان برای همه باشد. ما برنامه‌مان را بزودی اعلام می‌کنیم. قبول دارم که رهبران حزب در گذشته اشتباه کردند. این بار سعی می‌کنیم که انضباط حزبی داشته باشیم.
سام، این سوالات را اگر برات در حزب دردسر می‌شود می‌توانی جواب ندهی. بغیر از دو نماینده، هیچ نماینده‌ای از پاتریک براون درشبی که اتهام آزار جنسی به وی زده شد، دفاع نکرد. همه نمایندگان حزب خواستار استعفای وی بدون اینکه هیچ فرصت دفاعی به وی بدهند، بودند. نظر اعضای حزب چه شد؟ حزب شما که از آزادی بیان رهبر خودش دفاع نمی‌کند چگونه می‌خواهد از آزادی بیان مردم انتاریو و من نوعی دفاع کند؟ مگر کانادا دادگاه ندارد چرا نباید دادگاه در مورد اتهامات پاتریک براون تصمیم می‌گرفت؟
من نکته‌ات را می‌فهم ولی از سوی دیگر نمی‌شود وارد انتخابات شد وقتی اتهامات جدی متوجه رهبر حزب که نخست‌وزیر احتمالی آینده انتاریو هم بود، می باشد. تصمیم در آن زمان گرفته شد. در سال 2020 مسلما جور دیگری رفتار خواهد شد. الان حزب متحد است.
ما در کانادا و انتاریو شاهد حیف و میل مالی وسیعی مانند یک میلیارد دلار ای‌هلث (Eheath) هستیم ولی می‌بینیم کاپلان وزیر بهداشت و جورج اسمیترمن (وزیر و معاون دالتون مک گینتی) تنها استعفا می‌دهند. یا در مورد ضرر 1.2 میلیارد دلاری در لغو قرار‌داد نیروگاه اوک‌ویل توسط دالتون مک‌گینتی و هک ایمیل‌ها توسط دفتر مک‌گینتی نخست وزیر لیبرال وقت انتاریو، هیچ کسی استعفا نمی‌دهد. یا در مورد حیف و میل 400 میلیون دلار آمبولانس هوایی Ornge air ambulance هیچ سیاستمدار و یا مدیری دستگیر نمی‌شود. همه سیاستمداران و مدیران عالی‌رتبه بالاتر از قانون هستند؟ چگونه پلیس یک نفر را که یک کالای 5 دلاری از مغازه‌ای بردارد، دستگیر و ممکن است زندانی کند ولی سیاستمداران مصونیت دارند؟ آیا کسی این حفره قانونی را پر می‌کند؟
سیسستم در حال تصحیح شدن است. محکومیت دیوید لینگستون، رییس دفتر دالتون مک گینی بخاطر دستور هک کامپیوترهای دفتر نخست وزیر برای حذف ایمیل‌های نیروگاه در مورد برآورد واقعی ضرر لغو نیروگاه، در این راستا است.
بله. می‌شه گفت جزو اولین دفعاتی هست که سیاستمداری محکوم می‌شود. آنهم 4 ماه زندان برای دستور هک کردن کامپیوترهای دولتی و گمراه کردن مردم، بیشتر لطیفه بنظر می‌آید.
این خیلی مسئله مهمی است. باید سیاستمداران پاسخگو باشند و باید برخورد جدی با متخلفان بشود و اعتماد مردم جلب شود. در مورد وضع قانون راستش مطمئن نیستم چگونه می‌شود این حفره را به صورت قانونی پر کرد. مسئول کمیته اخلاق مجلس می‌تواند در این مورد نقش فعال‌تری داشته باشد.
ما در حالیکه از برابری شغلی صرف نظر از جنسیت دفاع می‌کنیم ولی شنیده می‌شود کاتلین وین در تمامی پروژه‌های وزارتخانه‌ها سهم مخصوص برای همجنس‌گرایان را مطالبه کرده است. در همین راستا تریلیوم مبلغ 218 هزار دلار به یک انجمن ایرانی کانادایی برای توسعه فرهنگ همجنس‌گرایی در بین جامعه ایرانی و افغان پرداخت کرده است. دو نکته مهم است یک مشکلی با این بودجه که بنظر پارتی‌بازی بوده است نداریم و خیلی هم خوبست، نکته دوم این است که رئیس دفتر کاتلین‌وین در حوزه "دان‌ولی"، که بنیانگذار آن نهاد کمک‌گیرنده است، این کمک را دریافت کرده است. ولی مشکلی که دارم این است که یک پنی به هیچ نهاد ایرانی کانادایی برای درمان بیماران روحی و روانی جامعه ایرانی اختصاص داده نشده است. یک جوان ایرانی همین هفته در شهر آرورا بر اثر مشکلات روحی و روانی جان خود را از دست داد. چندین جوان ایرانی در ظرف یک سال گذشته در‌گذشته‌اند. این در حالیست که کاتلین‌وین چندی پیش قول انتخاباتی دو میلیارد دلاری برای کمک به مشکلات بیماران روحی روانی را داد. سوال این است اگر دولت چنین پولی داشته چرا تا کنون هزینه نکرده است؟ مگر درمان بیماران روحی روانی یک حق نیست که نادیده گرفته شده است؟ اگر ندارند از کجا می‌خواهند این پول را تهیه کنند؟
من فکر می‌کنم بیماری روحی و روانی را خیلی جدی بگیریم. در مورد اوپیود باید جدی برخورد کنیم. ما 1.2 میلیارد دلار برای این معالجه این بیماری‌ها بودجه اختصاص می‌دهیم.
بسیاری از مهاجران از کشورهایی به کانادا آمده‌ایم و فکر می‌کنیم همه چیز اینجا براسا‌س مطالعه و برنامه‌های دراز مدت است، در حالیکه چنین نیست. مثلا جاده‌ها و اتوبان‌ها و زیر‌ساختارهای ما قابل مقایسه با امریکا نیست. حمل و نقل عمومی شهری ما مانند مترو و قطار نیز مانند پاریس و فرانکفورت و کشورهای فرانسه و آلمان نیست. هر ساله توسعه این خدمات عقب می‌افتد و یا کند انجام می‌شود در حالیکه زمین بطور سرسام‌آوری گرانتر شده است. اگر دولت بخواهد سرمایه‌گذاری کند باید مالیات‌ها را برای تامین بودجه بیشتر کند. با سیاست‌های اقتصادی باز ما ممکن است نیویورک شویم ولی تعداد بی‌خانمان‌هایمان نیز افزایش می‌یاید. چگونه حزب شما می‌خواهد این فاصله را که هر ساله بزرگ‌تر می‌شود پر کند؟
در15 سال گذشته ما شاهد افزایش فاصله طبقاتی هستیم. دولت لیبرال قراردادهای زیادی بزرگی بخصوص در بخش انرژی را به شرکت‌های بزرگ و آنها که به لیبرال‌ها کمک مالی کرده‌اند، داده است. ما باید در مورد هر دلار مردم حساب داشته باشیم. من کاملا باهات هم عقیده هستم. میلیاردها دلار در زمینه انرژی حیف و میل شد که می‌توانستیم آنرا در زیرساختها و یا حمل و نقل شهری تورنتو و انتاریو خرج کنیم. حزب محافظه‌کار هزینه زندگی را کم خواهد کرد. ما در مورد مهد کودک‌ها به مردم کمک خواهیم کرد. ما مالیات‌ها را کم خواهیم کرد. ما همچنین در زیرساختها سرمایه‌گذاری خواهیم کرد.
بناهای نیاگارا و نیاگارای غربی خیلی قدیمی است، شهر توریستی هم هست، آیا فکر می‌کنی دولت سرویس قطار بین تورنتو و این شهرها برقرار خواهد کرد؟
نیاگارا از نظر اقتصادی و افزایش توریست‌های امریکا در حال شکوفایی است. دولت قرار است که سرویس قطار را راه اندازی کند. نیاگارا آینده خوبی دارد.
تشکر می‌کنم از وقت شما و آرزوی موفقیت دارم برای خدمت به حوزه انتخابیه‌ات و کانادا.
منهم تشکر می‌کنم سعید.
 |
