Date: پنج‌شنبه, دسامبر 3, 2020 - 21:45

مصاحبه با پرستار احمدرضا باکی: واکسن کرونا و کرونا و تاثیرات آن در سیستم پزشکی کانادا چه بوده است؟

*روز شما بخیر، ممنون می‌شوم در ابتدا خودتان را معرفی بفرمایید و زمینه کاری‌تان را برای ما توضیح دهید.
به نام خدا من رضا باکی، پرستار register هستن و Oncology certify nurse در انتاریو در حال حاضر مشغول به کار هستم و البته چندین کشور متفاوت کار کرده‌ام و سرانجام الان در کانادا هستم.
*ممنونم، کرونا مشکلات زیادی برای جامعه، نه تنها جامعه کانادا بلکه در سراسر دنیا مشکلات زیادی را به وجود آورده است، می‌شود به این تغییرات اشاره کنید و همچنین به طور اخص این بیماری چه تاثیراتی روی حرفه پرستاری گذاشته است؟
من ضمن عرض تبریک سال نو میلادی، امروز اولین روز سال میلادی ژانویه 2021 است و همینطور تشکر از مجله وزین ایران استار،‌ بخصوص پروانه خانم و شما خانم ایران نژاد که زحمت کشیدید. یک طرح‌های جدیدی پروانه خانم می‌گذارند که یکی از آنها همین است که مشاغل مختلف و سختی‌هایی را که افراد مختلف کشیده‌اند را معرفی می‌کنند. من بدون اینکه حاشیه بروم، به سرعت می‌روم سراغ تاثیری که کرونا و این pandemic روی health care providerها و بخصوص پرستارها گذاشته است، بدون توجه به مسائل اقتصادی و دیگر مسائلی که قطعا مهم است ولی‌ اساتید فن آن توضیح خواهند داد اشاره می‌کنم. راجع به این‌covid pandemic می‌دانیم که بر روی تمام کشورها تاثیر گذاشته است و فراز و نشیب‌های زیادی داشته است و هیچ کشوری نمی‌تواند ادعا کند که بهترین اثرها را انجام داده است‌ و همه ما یک سری کمبودهایی داشتهایم و از آنها درس آموختیم قطعا این pandemic اولین pandemic نبوده و آخرین آن هم نخواهد بود و این مهم است که ما از آن درس بگیریم ولی‌ الان می‌خواهم فقط focus کنم روی تاثیری که بر روی پرستارها گذاشته است. مثلا روی زندگی شخصی، من اینجا هستم و همکارهایم که مجرد هستند و از خانواده‌هایشان ‌یعنی پدر و مادرهایشان جدا زندگی می‌کنند این‌ها مدت خیلی زیادی می‌‌شد که نمی‌توانستند بروند و پدر و مادرهایشان را ببینند به خاطر اینکه اگر توی محیط با یک مریض که covid19 دارد expose می‌شدند، احتمال اینکه آن بیماری را انتقال بدهند به کسانی که احتمال بیماری بیشتری دارند زیادتر می‌شود. روی زندگی اجتماعی‌مان هم تاثیر می‌گذاشت مثلا فرض کنید با اینکه موظف هستیم ماسک بزنیم یک روز ماسکمان را خوب نزده‌ایم و می‌آید پایین‌تر، یا یک روز در metro subway با لباس‌های فرم‌مان حرکت کنیم و ماسک نداشته باشیم بقیه چطور دیدی نسبت به ما دارند و چه فشاری بر روی ما است، وقتی که بگویند اینها خودشان ماسک نمی‌زنند و رعایت نمی‌کنند. مشکلاتی داشتیم سر کار و حرفه اینکه یک سری از همکارانمان اینها absentness می‌کردند و تعدادی که می‌آمدند سرکار را turn over کنند، مدتی که به اصطلاح pandemic است ترجیح می‌دادند که سر کار نیایند بخصوص آنهایی که casual بودند. بنابراین ما مشکل‌start on  داشتیم، مشکل PPE یا همان personal protection equipment را داشتیم، fear داشتیم، reparation داشتیم، همه اینها بود. یکی از نکاتی که اینجا miss می‌شود و خیلی مهم است، لمس کردن است و لمس کردن یکی از اولین senseهایی است که در بشر بوجود می‌آید و این از لحاظ اجتماعی و همینطور ارتباط بین پرستار و بیمار بسیار مهم است و این مدت این miss شد اینجا و این خودش عواقب زیادی دارد و در طولانی مدت اثراتش مشخص می‌شود. پرستارها خودشان به اهمیت کارشان واقف هستند و خیلی و قتها می‌شد که ما یک بیماری کوچکی گرفتیم و خودمان خودمان را زور می‌کردیم که برویم سر کار، منظورم از بیماری درد است. برای اینکه می‌دانستیم اگر نرویم به بقیه فشار می‌آید بنابراین ما خودمان اهمیت کارمان را واقف هستیم و چیزی که به ما حس اهمیت داشتن را می‌داد این همراهی مردم بود. من چند نمونه از کارهایی که مردم کردند را خیلی مایل هستم که نشان‌ دهم اینجا، ‌ما جایی کار می‌کنیم که مریض‌هایش همه سرطان دارند و من دیدم آدمهای مسنی را که (70-80-90 ساله) و اینها می‌آمدند و چیزهایی درست می‌کردند و می‌آوردند و اینها خیلی ارزش داشت. ما مجبور بودیم حدود 10-12 ساعت توی شیفت‌مان ماسک و بزنیم و 1-2 ساعت اگر public transport داشتیم هم ماسک ‌بزنیم تا محل کارمان و برعکس یعنی حدود 14-15 ساعت باید ماسک می‌زدیم و واقعا پشت گوشهایمان درد می‌گرفت و زخم می‌شد و من دید‌م‌ چیزهای به صورت هدبند است، درست کرده بودند و دست دوز است و با دست اینها را درست کرده بودند و کشی است و یا نشسته بودند و کلاه درست کرده بودند که پشت ماسکها می‌افتد و سایزهای مختلف و حتی اسم روی آن می‌نوشتند و می‌آوردند و به ما می‌دادند و اینها برای ما ارزش داشت و یا وقتی که می‌دیدیم که توی community می‌رفتیم توی فروشگاههایی می‌رفتیم مثل Costco یا metro و اینها اجازه می‌دادند ما بدون اینکه صف بایستیم، چون برای ما بخصوص بعضی‌ها که مجرد زندگی می‌کردند به هیچ وجه امکان نداشت که توی صف بروند و چیزی بگیرند. اینها را می‌خواهم بگویم که می‌بینیم و درک می‌کردیم. من 30 سال کار می‌کردم و آخرهای کاری‌ام است و مطمئن هستم که nurseهای جوانی که چند سال است کار می‌کنند تا اخر زمان کاری‌شان هیچ وقت فراموش نخواهند کرد.
*ضمن رعایت نکات ایمنی مثل دست شستن و حفظ فاصله اجتماعی، بفرمایید برای ما که استفاده از ماسک چقدر می‌تواند ما را در برابر انتشار این ویروس محافظت کند؟
همینجا من بگویم آمارهایی که می‌گویم اعدادش دقیق نیست و اینطور نیست که شمرده باشند و همه جا ثابت باشد. ولی فقط به صورت خیلی خلاصه بگویم، فرض کنید در یک اتاق فقط من و شما نشسته‌ایم. من آلودگی دارم و شما سالم هستید. اگر من در این محوطه نفس بکشم و تقریبا با هر نفس کشیدنم چیزی حدود 20 ویروس پخش می‌کنم بنابراین چیزی حدود 40-45 دقیقه زمان کافی است که شما با فقط نفس کشیدن من از من بیماری را بگیرید. حالا فرض کنید من با شما صحبت می‌کنم نه صحبت تند تند، صحبت معمولی و این میزان به 200 عدد برمی‌گردد یعنی 200 ویروس را من پخش می‌کنم، بنابراین دیگر 45 دقیقه احتیاج نیست با 5 دقیقه با من بودن در یک جا شما ویروس را می‌گیرید. اگر من سرفه یا عطسه کنم تعدادش می‌شود حدود 200 میلیون و بنابراین می‌بینید که خیلی راحت ممکن است شما از من ویروس بگیرید و برای همین ماسک زدن اهمیت زیادی دارد چه الان که واکسن start شده تا زمانی که مقامات بهداشتی بگویند الان بیشتر جامعه save شده و می‌توانید‌ ماسک را کم‌کم از خودمان دور کنیم. بنابراین فعلا هنوز باید عادت کنیم به ماسک زدن.
مصاحبه با پرستار احمدرضا باکی: واکسن کرونا و کرونا و تاثیرات آن در سیستم پزشکی کانادا چه بوده است؟

دیگر مطالب مرتبط

Share this with: ارسال این مطلب به