میوه "پاووا" را در هیچ فروشگاهی نمی‌توانید پیدا کنید؛ برای همین بود که "ماتیس ناتویک" ما را به ناکجا آبادی بُرد که برای رسیدن به آن از کنار مزارع گذشتیم، از تپه‌ها پایین رفتیم و از میان یک جنگل با گیاهان سمی و وحشی گذر کردیم. به نظر می‌رسید داریم مشقت زیادی را برای دیدن فقط یک میوه متحمل می‌شویم اما ناتویک اطمینان می‌دهد که به زحمتش می‌ارزد و می‌گوید: این یک تجربه فراموش نشدنی خواهد بود، من خودم فقط یکبار در سال این کار را می‌کنم"!

ناویک، زندگی و کارش با درختان می‌گذرد، او کارش ترمیم محیط زیست است؛ کشاورزان او را استخدام می‌کنند تا بتوانند در جاهایی که دیگر گیاه رشد نمی‌کند، نشاء بکارند و سپس از کمک‌های دولتی در این زمینه استفاده کنند؛ و ناویک در راه‌حل‌های ترمیمی‌اش از درختان بومی کمک می‌گیرد. به همین دلیل ناویک از جنگل چیز دیگری می‌بیند که شاید هیچ انسان دیگری نتواند آنرا تشخیص دهد، او با یک نگاه از چگونگی گذشته، حال و آینده آن برایتان می‌گوید. به یک منطقه نیم هکتاری می‌رسیم که از سال 1994 بوجود آمده، و ناویک به من می‌گوید که او تقریبا برای یک چهارم قرن آنرا مخفی نگه داشته است: "در واقع اولین بذر وحشی این میوه را برای اولین بار اینجا دیدم... اولین باری که در مورد آن خواندم به خودم گفتم این درخت عجیب و غریب بیش از حد اسطوره‌ای‌ست و امکان ندارد که اینجا به عمل بیاید.

تاریخچه این میوه به خیلی قدیم برمی‌گردد، زمانی که نخستین بار اروپایی‌ها در دره می‌سی‌سی‌پی در سال 1540 با آن برخورد کردند و ثبتش نمودند. این گیاه زمانی توسط مردم بومی بصورت گسترده‌ای کشت می‌شد، حتی هنوز هم در ایالات شرقی آمریکا می‌توانید مزارع وحشی آنرا بیابید. در اندک زمانی اشغالگران اروپایی با تصرف و تبدیل مزارع بومیان به مزارع کشاورزی خودشان تقریبا این میوه را آنچنان محو کردند که از خاطرها برای همیشه پاک شد. ولی باور کنید که پیدا کردن این میوه و طعم آن لذت و تجربه‌ای فراموش نشدنی است. پاووا، همچون موز و انبه شیرین است و میوه رسیده‌اش حتی لذیذتر از بستنی است. اما مشکل اینجا که پس از کندن آن از درخت در عرض 24 ساعت سیاه و فاسد می‌شود، به همین دلیل نمی‌توان آنرا به چشم میوه بازاری دید. به همین دلیل پاووا تبدیل به یک میوه محلی شده و فقط در یک روستا در اوهایوی آمریکا می‌توانید تعداد زیادی از آن را در فستیوال پاووا ببینید. در جشنواره این روستا از این میوه، نان، مربا، ژله، آبجو و حتی شراب می‌سازند! شهردار این روستا می‌گوید ما از تکنولوژی استفاده می‌کنیم تا آنها را منجمد و نگهداری کنیم تا از بین نروند.

بخاطر تمام خواص خوبی که این میوه دارد، دانشمندان و کشاورزان موفق شده‌اند نسخه‌ی جدیدی از این میوه بوجود آورند که نه تنها بزرگتر از نوع وحشی آن است بلکه حتی پس از گذشت 24 ساعت پس از برداشت، خراب نیز نمی‌شود! یک محقق و دانشمند از دانشگاه کنتاکی گفت که توانسته‌اند نسخه‌ی پایداری از این میوه را آنچنان بوجود آورند که حتی بتوان آنرا به راحتی به بازارهای دور هم حمل کرد، اما هنوز با دیدن این میوه در سوپرمارکت محل خودتان حداقل ده سال فاصله دارید. او افزود: "اما تا آن زمان شاید بهتر باشد به جنگل بروید و در زمان کوتاهی که این میوه می‌رسد، آنرا خودتان بچینید و میل کنید، باور کنید ارزشش را دارد".