امروز سه‌شنبه، یک قاضی دادگاه عالی انتاریو طی حکمی اعلان کرده که دو امدادگر پزشکی همیلتون با کوتاهی عامدانه، در عدم تأمین نیازهای لازمه زندگی "یوسیف الحسناوی" نوجوان ۱۹ ساله در حال مرگ کانادایی، مجرم هستند. "استیون اسنیولی" ۵۵ ساله و "کریستوفر مارچانت" ۳۲ ساله که برای کمک به این نوجوان اعزام شده بودند، در دادگاه اعلان بی‌گناهی کرده بودند.
الحسناوی در ۲ دسامبر ۲۰۱۷ با یکی از برادرانش و دیگر دوستانش در حال گذر بود که دید دو نفر در حال حمله و اذیت کردن یک پیرمرد هستند. او برای کمک به پیرمرد جلو رفت که مورد اصابت گلوله قرار گرفت. بنا به گزارشات و درخواست خانواده، تعلل بیش از حد امدادگران در رسیدگی به زخم و سپس انتقال او به بیمارستان دلیل مرگ او بوده است و امروز دادگاه این موضوع را تصدیق نمود. "دیل کینگ"، مردی که الحسناوی را با شلیک گلوله کشته، بعلت ۹ اشتباه قانونی که قاضی در حین دادگاه سال گذشته مرتکب شده بود، از اتهام قتل درجه دوم تبرئه و آزاد شد. قاتل در دادگاه گفته بود که در حال دفاع از خود بوده است.
 
حکم دادگاه: ۲ امدادگر پزشکی در مرگ نوجوان کانادایی مقصر شناخته شدند؛ قاتل قبلا تبرئه شده بود
قاضی "هریسون آرل" امروز سه‌شنبه در ابلاغ حکم خود گفت: "صحبت کردن در مورد این پرونده غم‌انگیز است... او بخاطر کمک کردن به مردم جان باخته است". پدر ماجد الحسناوی در واکنش به رای قاضی گفت: "من فکر می‌کنم این حکم منصفانه است. آنها مجرم هستند. من از رای مجرم بودن آنها خوشحالم و دیگر فرقی نمی‌کند که آنها ۱۰ سال در زندان بمانند یا یک سال". در حالیکه یوسیف در شب ۲ دسامبر ۲۰۱۷ مورد اصابت گلوله یک قبضه اسلحه کالیبر ۲۲ در شکم رو به مرگ بود، اسنویلی و مارچانت بر سر او ایستاده و معتقد بودند که به او با تفنگ بادی یا کلت ساچمه‌ای تیراندازی شده و وی دارد فیلم‌بازی می‌کند؛ و سپس ۲۳ دقیقه طول کشید تا وی را سوار آمبولانس کنند و به سوی بیمارستان ببرند. گلوله یک رگ اصلی شکم او را پاره کرده بود و وی یک ساعت پس از رسیدن به بیمارستان "سنت جوزف" جان داد.
قاضی گفت که به هر امدادگر پزشکی در هر سطحی که باشد آموزش داده می‌شود که وجود یک زخم حاصل از گلوله به معنای "انتقال فوری زخمی" به بیمارستان است، اما "این دو امدادگر بجای انجام آنچه آموزش دیده بودند و پروتکل‌هایی که باید دنبال می‌کردند، در صحنه ایستاده و به شایعات و حرف‌های اطرافیانی گوش می‌کردند که حدس می‌زدند زخم سطحی است و نمی‌تواند جدی باشد". به همین دلیل آنها وقت را از دست دادند و "تنها شانس زنده ماندن یوسیف را از او گرفتند". قاضی آرل در ادامه افزود که اقدامات اسنویلی و مارچانت در آن شب به معنای "خروج قابل ملاحظه" از حداقل استانداردهای از قبل پیش‌بینی شده امدادی پزشکی که آموزشش را دیده بودند، بوده است. وی در این رابطه به سه موضوع اشاره کرد:

• عدم شناسایی صحیح نافذ بودن زخم.
• طرز انتقال خطرناک او از پیاده‌رو به آمبولانس.
• تأخیر در ترک صحنه و رساندن وی به بیمارستان.

قاضی آرل گفت: "من از سه مورد ناتوانی کاملا مشخص فوق نتیجه می‌گیرم که آنها مرتکب یک سهل‌انگاری ساده، بی‌فکری یا یک اشتباه ساده در قضاوتشان نشده‌اند، بلکه در عوض تصمیمی آگاهانه برای نادیده گرفتن آموزش و استانداردهای خود گرفته‌اند. من همچنین نتیجه می‌گیرم که در نتیجه این تخلف‌های مختلف متهمان، به طور عینی و منطقی کاملا قابل پیش‌بینی بود که آنها در حال به خطر انداختن زندگی یوسیف بودند و سلامت وی را برای همیشه به خطر ‌انداختند".

دادگاه بعدی در روزهای ۲۵ و ۲۶ اکتبر تعیین شده که قرار است محکومیت مقصران، که نمی‌تواند بیش از پنج سال زندان باشد را برای آنها قرائت کند.
 
اتحادیه امدادگران: اعتراض داریم و درخواست تجدید نظر می‌کنیم
"ماریو پوستارارو" نماینده امدادگران پزشکی همیلتون گفت که مشاور حقوقی اتحادیه این تصمیم را بررسی می‌کند و "بدیهی است كه متهمان به دنبال رای دیگری در دادگاه بودند و همیشه درخواست تجدیدنظر امكان‌پذیر است". وی افزود: "این یک واقعه غم‌انگیز است. هیچ حکمی نمی‌تواند وقایع ۲ دسامبر را برای خانواده الحسناوی تغییر دهد. ما احساس آنها را درک می‌کنیم. اما ما وظیفه داریم چندین تصمیم مهم را به سرعت و همزمان در شرایط بسیار دشوار بگیریم. ما در کنار نیروهایمان می‌ایستیم". او می‌افزاید که چنین حکمی تاثیر جدی روی امدادگران پزشکی خواهد داشت. او در سال ۲۰۱۸ گفته بود اینکه بتوان در دادگاه به یک امدادگر اتهامات کیفری زد، کارکردن و سابقه‌دار شدن افراد در این حرفه را تحت تاثیر قرار می‌دهد".
به گفته یکی از وکلا، فعلا این دو نفر آزاد هستند تا حکم محکومیت آنها خوانده شود.
 
در دادگاه چه گذشت؟
وکلای مدافع می‌گفتند که این دو امدادگر مرتکب "اشتباهاتی غیر جنایی" شده‌اند اما دادستان‌ها استدلال می‌کردند که امدادگران استانداردهای اولیه و واضح آموزش دیده خود را نیز نادیده گرفته بودند. در انتها وکلای مدافع گفتند که امدادهای این دو نفر "به شدت همراه با سهل‌انگاری" بوده اما دادستان‌ها گفتند كه این دو امدادگران در آن شب بطور ناخودآگاه از تعصبات خود پیروی کردند که باعث شد درمان الحسناوی به بیراهه كشیده شود.
وکلای مدافع همچنین گفتند که اگرچه برخی از اقدامات متهمان ممکن است اشتباه بوده باشد، اما این لزوما به معنای مسئولیت کیفری آنها نیست و صرفا اشتباهی ساده است. هر دو متهم در شهادت خود گفتند که فکر می‌کردند الحسناوی مشکل روانی دارد و نه زخم کاری.
دیگر شهادت دهندگان دادگاه شامل متخصصان پزشکی، دیگر گروه‌های امدادرسانی آموزش دیده، اولین پاسخ‌دهندگان (۹۱۱)، آتش‌نشانان، افسران پلیس و شاهدان عینی بوده‌اند. در نهایت قاضی آرل گفت که در آن شب، در حالیکه یک نوجوان در حال انجام کار خوب بود، زندگی برایش پایان یافت.
"فیراس النجیم"، یکی از دوستان خانوادگی و فعال حقوق بشر گفت که از دیدن "اجرای عدالت" خوشحال است اما "امیدوار است که در آینده هیچ موردی اینچنینی اتفاق نیفتد. همه امدادگران می‌دانند که در چنین مواردی چه باید بکنند و همیشه کار درستشان را انجام می‌دهند؛ هنگامی که یک مجروح می‌گوید نمی‌تواند نفس بکشد و صدمه دیده، فقط او را به بیمارستان برسانید، همان کاری را انجام دهید که آموزشش را دیده‌اید، شما به آنجا نرفته‌اید برای ایستادن و نتیجه‌گیری که یک مجروح در حال فیلم‌بازی کردن است".