شرق شناسی-84
سعدالله  اسدالله‌یف (Saadollah Asadollahev) اهل تاجیکستان  و متخصص در ادبیات فارسی بود. ایشان  در 12 سپتامبر 1932 در شهر خجند از شهرهای جمهوری تاجیکستان‌ به دنیا آمد. پس از تکمیل تحصیلات ابتدایی و مقدماتی در سال 1955 از دانشگاه دولتی تاجیکستان در رشته ادبیات فارسی درجه دکتری دریافت نمود. پس از فارغ‌التحصیلی به کشور افغانستان‌ رفت و مدت دو سال به کار مترجمی  اشتغال داشت و بعد به تاجیکستان برگشت. از سال 1959 تا 1966 به سمت دانشیاری و جانشینی رئیس گروه زبان‌شناسی بکار پرداخت و در ضمن از سال 1965 تا 1992 به ریاست دانشگاه شهر خجند برگزیده شد و در همین سمت بود که در سال 1968 تا 1969 نخست در گروه اکتشافی و سپس در آموزشگاه حرفه‌ای اصفهان به حرفه مترجمی اشتغال داشت. وی در سال 1992 رئیس آکادمی کمال خُجندی گردید و به رتبه پروفسوری نائل شد و به او درجه معلم شایسته جمهوری تاجیکستان نیز اعطاء گردید و عضویت افتخاری کالج زردشتیان بمبئی را هم داشته است (1). این شرق‌شناس فارسی زبان  در 1998 در همان شهر خجند درگذشت.
بخشی از کتاب‌های پروفسور سعدالله اسدالله‌یف:
1- لیلی و مجنون  اثر عبدالله هاتفی (تصحیح ومقدمه). چاپ دوشنبه سال 1962.
2- نمونه‌های  ضرب‌المثل و مقاله‌های تاجیک‌ها و ازبک‌های ولایت قطغن افغانستان. چاپ دوشنبه 1963.
3- جامی و هاتفی. چاپ دوشنبه 1966 از  نشریات عرفان.
4- آگاهی‌های نو درباره کمال خُجندی، چاپ لنین آباد 1969.
5- تحصیلات حافظ. چاپ 1970 از انتشارات حقیقت لنین آباد.
6- مکتب وقوع. چاپ انتشارات حقیقت 1972 لنین آباد.
7- امیر خسرو دهلوی. چاپ 1975 دوشنبه.
8- شیرین و خسرو اثر عبدالله هاتفی. چاپ دوشنبه 1976 انتشارات عرفان.
9- مطالب نو پیرامون زندگی‌نامه نظامی. چاپ 1980.
10- ابن سینا و عمر خیام. چاپ 1980.
11- عرفات‌العاشقین و روضات‌العارفین. چاپ 1988 دوشنبه.
12 - داعی شیرازی. چاپ دوشنبه 1988.
13- کاشف شیرازی. چاپ 1988 دوشنبه.
14- صبای کاشانی. چاپ 1988.
15- تذکره نصر آبادی. چاپ 1988.
16- فولکلور تاجیکی. چاپ 1989 معارف.
17- منتخب اشعار مهستی خجندی. چاپ 1992.
18-نویسندگان ایرانی - تاجیک درباره زردشت. 1993 چاپ مسکو.
19- شیخ مصلح‌الدین یا مصلحة‌الدین.
20- تاریخ عیان که داشت با خود. (پژوهشی درباره تاریخ تولد، وفات و سُرایش مثنوی‌های نظامی گنجوی). چاپ تهران، آذر و دی‌ماه 1373، مجله کیهان فرهنگی ش 9-10صص30-31.
 
اشمیت رودیگر (Schmitt Rudiger)
خاورشناس آلمانی متولد یکم ژوئیه 1939 در شهر وورتسبورگ آلمان است که در سال 1958 علاوه بر خاورشناسی به تحصیل در حوزه زبان‌شناسی تطبیقی هند و اروپائی، هند و ایرانی، و زبان‌شناسی کلاسیک پرداخت و سپس تحصیلات خود در این رشته را نزد  استادانی چون مایر هوفر (Mayerhofer) و هوفمان (Hoffmann) و ارلانگن (Erlangen) و زاربروکن (Saarbruken) تکمیل کرد و در سال 1965 به دریافت درجه دکتری در رشته فلسفه نائل آمد. از 1963 به عنوان مدیر امور خدماتی و دستیار علمی در انستیتوی  علوم زبان‌شناسی تطبیقی هند و اروپائی و هند و ایرانی در دانشگاه "زارلند" اشتغال داشت. در 1970 استادیار  و در 1972 مشاور علمی و سپس استاد دانشگاه "زارلند"  گردید. در 1978 از طرف دانشگاه اینسبروک (Innsbruck) عنوان استاد افتخاری به وی اهدا شد (2).
آثاری که اشمیت در حوزه ایران‌شناسی  تالیف کرده عبارتند از:
1- یادداشتی پیرامون نام‌شناسی در ایران باستان (با همکاری). چاپ شده در 1962.
2- نام جدید ایرانی کوهی در آسیای صغیر. چاپ شده در سال 1964.
3- مطالعات پیرامون زبان ادبی هند و ژرمنی (پایان نامه دکتری). چاپ 1965.
4- شعر و شاعری در دوران هند و اروپائی. چاپ 1967.
5- داده‌های زبان مادی و فارسی در نوشته‌های هرودت. چاپ 1967.
6- متون خُتنی (نقد‌). چاپ 1967.
7- زبان‌شناسی هند و ژرمنی بین سال‌های 1816 و 1966 (نقد). چاپ 1971.
8- صورت‌های تکراری در اوستای متاخر (نقد). چاپ 1967-1968.
9- عقاب در ایران باستان. چاپ 1970.
10- امپراتوری ایران (نقد). چاپ 1970.
11- اهمیت زبان ُسکائی در هند و ژرمن‌شناسی و هند و ایران‌شناسی. چاپ 1971.
12- پژوهش‌های ایران‌شناختی  بر اساس کتیبه‌های آسیای صغیر. چاپ 1971.
13- مطالب زبان خوارزمی در دست نوشته‌ای از مقدمةالادب اثر زُمخشری (نقد). چاپ 1972.
14- شرق ایران و آسیای مرکزی در جغرافیای  بطلمیوس (نقد). چاپ 1972.
15- تخت جمشید. چاپ 1972.
16- سوترای (رساله) علت و معلول در زبان سغدی (نقد). چاپ 1972.
17- مقاله‌ای پیرامون تاریخ هخامنشی (نقد). چاپ 1973.
18- جغرافیای مذهبی ایران (نقد). چاپ 1973.
19- راه‌های جدیدی به سوی فارسی باستان. چاپ 1974.
20- کتیبه‌های پارسی باستان بابل. چاپ 1975.
21- شاه شاهان - سرود سرودها. چاپ 1974.
22- ایران و مهاجرت هند و آریائی‌ها و ایرانیان (نقد). چاپ 1977.
23- شهریاری در ایران باستان. چاپ 1977.
و تعداد بسیاری مقاله و کتاب درباره هند و زبان سانسکریت و زبان‌شناسی هند و ژرمنی (هند و اروپائی).
 
ماخذ و منابع:
1- گروه مؤالفان و مترجمان: فرهنگ خاورشناسان جلد اول صص270-271 چاپ تهران  1376 و محمد رستمی: ایران‌شناسان و ادبیات فارسی  صص378-379. چاپ تهران 1390. هر دو کتاب از انتشارات پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی هستند.
2- فرهنگ خاورشناسان. جلد اول ص377.