هرگونه قضاوت کردن درباره همسر و شریک زندگی در واقع نشان‌دهنده قضاوت شما در مورد خودتان می‌باشد‌. بسیاری از مواقع زن و یا شوهر بدلیل تفاوت‌های فردی، رفتارهای متفاوتی خواهند داشت و این باعث قضاوت کردن و یا حتی متهم نمودن یکدیگر می‌گردد‌. ممکن است یکی از زن و یا شوهر ها خیلی زندگی را سخت نگیرد و با آرامش هر چه بیشتر کارهای خود را انجام دهد و توجه زیادی به گذشت زمان و وضعیت فعلی ننماید‌. چه بسا این رفتار باعث شود که طرف دیگر او را فردی تنبل و بی‌خیال و اینکه او اصولا حس جاه‌طلبی ندارد قضاوت نماید‌. او غافل از این است که همسرش نیز جاه‌طلبی دارد و به آینده توجه می‌نماید لیکن با حالتی آرام و ساکت‌. بنابراین ممکن است که او هرگز تنبل نباشد، بلکه همه چیز را مثل شریک زندگی خود سخت نگیرد‌. برای این دسته از زن و شوهر‌ها همیشه این احتمال وجود دارد که یکی از آن دو فکر کنند که طرف دیگر به صورت پنهانی و مخفیانه عملی انجام می‌دهد و نمی‌خواهد همسرش از آن مطلع گردد‌. این طرز فکر و اینگونه قضاوت کردن باعث می‌شود که شخص احساس نماید که اگر همسرش بخواهد دست از کار بکشد و برای رفتن به مسافرت و یا تفریح خود اعلام آمادگی کند، لابد‌ کاسه‌ای زیر نیم‌کاسه وجود دارد‌. البته در طول سال‌های زندگی شخص متوجه خواهد شد که او نسبت به همسرش احساس حسادت دارد زیرا همسرش روراست می‌باشد و اینکه او خیلی خوب از خود پذیرایی و نگهداری می‌کند‌. حال اگر این شخص واقعا فرد واقع‌بینی باشد با این واقعیت مناسب کنار می‌آید و به جای قضاوت کردن غلط در مورد همسرش کوشش می کند که از او یاد بگیرد که چگونه از خود پذیرایی و نگهداری نماید و چگونه او نیز با آرامش هر چه بیشتر کارهای خود را انجام دهد و حتما جاه‌طلبی و آینده‌نگری نیز داشته باشد‌.
برای انجام این کار شخص باید روابط زناشویی خودش را خوب در آینه ببیند و کشف نماید که چه مقدار تا‌کنون خود را نسبت به خود طرد نموده و بسیاری از نیازهای خود را نادیده گرفته است‌. شکی نیست که این تمرین بسیار مشکل می باشد اما در نهایت ثابت می‌شود که ارزش صرف وقت و انرژی را داشته است و خیلی هم پاداش‌دهنده بوده است‌. او هم اکنون کشف خواهد نمود که تا به حال چقدر وحشت و ترس داشته است که اگر کندی می‌نمود و آرام، آرام کاری را انجام می‌داد، هرگز آن کار پایان نمی‌یافت و از دید دیگران شخصی ژولیده و آدمی کثیف و دست و پا چلفتی قلمداد می‌شد و حتی چه بسا بدتر اینکه مردم او را به عنوان شخصی تنبل و بدرد نخور قضاوت می‌کردند و در درون پیوسته احساس ترس از این موضوع را داشت. با گذر از این مراحل شخص به تدریج متوجه خواهد شد که هر چه بیشتر رفتار همسر خود را تحمل نماید، تحملی که در واقع نشان‌دهنده اشکالات خود شخص می‌باشد‌. در طی زمان، فرد یاد خواهد گرفت که این رفتارها اصولا خطاها یا اشکالات شخص نبوده، بلکه نوعی احساس تمایلات و جزئی از منش و شخصیت او بوده است‌. این ویژگی‌ها نه از موارد منفی ارثی و نه از جنبه‌های مثبت شخصی بوده است‌. این مراحل و این جریانات به شخص کمک می‌کند که بیشتر خود را بپذیرد، قبول داشته باشد و کمتر درباره دیگران قضاوت نماید‌. به علاوه شخص بخش‌هایی از شخصیت خود را که نمی‌شناخته، حال تشخیص می‌دهد و در نهایت جایی برای آنها در زندگی معین و مشخص خواهد نمود‌.
زمانی‌که شخصی به خود توجه داشته باشد و کوشش نماید خود را بشناسد و روی نقاط ضعیف خود کار کند، این یک پاداش و هدیه بزرگی برای او و نیز همسرش می‌شود‌. به محض اینکه ما انسان‌ها رشد می‌کنیم و بزرگتر می‌شویم دامنه تحمل ما نیز در همه زمینه‌ها رشد می‌کند و بزرگ می‌شود‌. در نتیجه افرادی می‌شویم که اگر دیگران بخواهند با ما ارتباط پیدا کنند، برایشان خیلی آسان می‌شود و این برای شریک زندگی ما و درون خود ما نیز سهل‌تر و آسان‌تر می‌شود و می‌توانیم با همسر و خودمان بهتر و آسان‌تر کنار بیاییم‌. زمانی‌که خود پذیرفتن ما رشد کُند، ما به مراتب نسبت به دیگران کمتر قضاوت کرده و ایراد می‌گیریم‌. تجربه ما از پذیرش و قبول اینکه در مورد افراد دیگر قضاوت نکنیم همچون آهن‌ربایی می‌شود که دیگران را به سوی زندگی ما جلب می‌کند‌. واقعا به نظر عجیب می‌آید که این کیفیت‌های عالی از قضاوت‌های ما زاییده می‌شوند که البته اینها برای ما قبلا یک منبع دردآوری بودند و حال که دیگر در مورد دیگران قضاوت بی‌مورد نمی‌کنیم چه کیفیت‌های جالبی شده‌اند و چقدر جالب به نظر می‌رسد که غالبا این مشکل‌ترین تجارب ما برای ما یک نوع پاداش و موهبت خاصی شده‌اند که البته این حالت غالبا اتفاق نمی‌افتد مگر اینکه شخص با تانی و تحمل به رفتارهای خود توجه نماید که اگر او به صورت سطحی روی دیگران قضاوت می‌نموده است، به خود آید و از ادامه آن صرفنظرکند و آنها را هر چه زودتر حذف نماید‌.