به درستی و بدون رو‌دربایستی می‌توان گفت که انسان‌ها همیشه کاملا راستگو و درستکار نیستند. اکثر افراد کوشش می‌کنند که خود را بسیار خوب و منزه نشان دهند تا دیگران را تحت تاثیر قرار دهند. افراد زیادی هستند که داستان‌های عجیب و اغراق‌آمیزی درباره آنچه هستند و آنچه را که به دست آورده‌اند بیان می‌کنند. البته این عادت به سادگی برطرف نمی‌شود حتی زمانی که شخص بخواهد و تصمیم بگیرد که روراست و بیشتر صادق باشد. این عده از افراد حتی زمانی‌که تصمیم بگیرند راستگو و درست کردار باشند باز هم آن الگوی شخصیتی قدیم مانع می‌شود. مثلا ممکن است شخص به همسرش بگوید نمی‌تواند کودکانشان را از دبستان بردارد، زیرا کارهای زیادی دارد که باید انجام بدهد و در طول بعد از ظهر واقعا آزاد نیست.
اصولا این دسته از افراد احساس ناراحتی می‌کنند که چرا با خود و همسر خود روراست نمی‌باشند‌ و به سادگی دروغ می‌گویند. البته این امکان دارد که این فرد واقعا مشغولیات زیادی داشته باشد، اما به سادگی می‌تواند کارها را تغییر دهد و کودکانشان را از دبستان به خانه آورد. اینها به جای راست گفتن و اعتراف به اینکه واقعا نمی‌خواهند کودکانشان را از مدرسه بردارند و به خانه آورند ترجیح می‌دهند این کار را نکنند زیرا احساس می‌کنند قدری راحت نیستند که این کار را انجام دهند گاهی اوقات صرفا به این خاطر که همسر از آنها می‌خواهد فلان کار را بکنند، طفره می‌روند و حقیقت امر را پنهان می‌کنند. در این حالت شخص ممکن است فکری به خاطرش خطور کند که اگر به همسر اعتراف نماید بهتر خواهد بود. همسر نیز به احتمال زیاد ممکن است از او تشکر کند که راست و حقیقت را گفته است در اینجا همسر نیز ممکن است به او بگوید که احساس کرده که احتمالا چیزی رخ داده است، زیرا شوهرش سر میز شام قدری بر‌آشفته به نظر می‌آمد.

کوچکترین دروغ همیشه بر اعتماد و اطمینان شخص، خوش قلبی و نیت خیر و احترام در روابط مختلف اثر می‌گذارد. خبر بد این است که احتمال دارد اکثر ماها با این موضوعات مربوط به گول زدن و تقلب کردن در دیگران در طول زندگی‌مان کشمکش داشته باشیم. این همان وجدان خلقی‌ست که به فرد نهیب می‌زند که چرا خطا کرده است. خبر خوب این است که به محض اینکه ما بتوانیم با هشیاری روابط کلامی و گفتگوی خود را با همسر خود بیشتر تمرین نماییم، متوجه کم تحمل کردن نادرستی خود خواهیم شد. چه بسا دیگر نتوانیم گول زدن خود و یا دیگران را تحمل کنیم. به علاوه زمانی‌که ما بتوانیم خود را از این صفت زشت در امان نگهداریم و خود را پاک و منزه کنیم از دیگران نیز چنین توقعی داریم که آنها نیز کوشش کنند دیگر دروغ نگویند و سر دیگران کلاه نگذارند. دروغ دروغ است و دروغ دروغ است.

آنچه دروغ را می‌سازد از روی قصد و یقین و عمدی است. افراد زمانی دروغ می‌گویند که عمدا بخواهند و کوشش نمایند دیگران را گمراه کنند تا آن‌چیزی را که می‌‌خواهند بدست آورند.

در اینجا مثالی می‌آورم. فرض کنید شوهری که قبلا به همسرش دروغ گفته است باید پرسید چرا؟ زیرا او می‌خواسته از احتمال وقوع اختلاف و نزاع بین او و همسرش جلوگیری نماید بنابراین او یک صورت حق به جانب و مورد علاقه زنش را به او نشان می‌دهد و از این طریق دست بالا را می‌گیرد و می‌خواهد ثابت کند که او فردی خوب، درستکار، برتر، باهوش، همکار و رفیق و در کار خود بسیار موفق و یا ترکیبی از موارد اشاره شده در بالا. محتوای بیشتر دروغ‌های عمدی به این دلیل است که شخص می‌کوشد روی همسرش اثر بگذارد و یا نفوذ کند، تا بدینوسیله تا حدی که بتواند کنترل بیشتری روی روابط زناشویی خود داشته باشد و آنرا حفظ نماید و همانطور ادامه دهد. در واقع این می‌تواند کوششی برای شکل دادن به روابط زناشویی آنطوری‌که فرد علاقه و انتظار آنرا داشته باشد. برای خوب جلوه دادن این کوشش‌های عمدی و بی‌ارزش شخص می‌کوشد تا یک عده دلیل‌تراشی‌هایی را به وجود آورد و خلاصه اینکه اینکه عذرهایی را برای نادرستی و خیانت و خطاهای خود ایجاد نماید.
نتایج حاصله از نادرستی و خیانت همیشه همان است که هست. یعنی احساس گناه و نگرانی و افزایش عدم اطمینان به خود و دیگران.

افرادی که دروغ می‌گویند می‌خواهند از نتایج تلخ و ناخوش‌آیند راست گفتن اجتناب نمایند. آدم‌ها نمی‌خواهند خود را بد جلوه بدهند و یا احساس بدی کنند ودیگران را نارحت کنند. بدبختانه هر بار اینگونه اجتناب‌ها ایجاد شوند، افراد احساس عمیق‌تری از اینکه نمی‌توانند بخوبی راستی و درستی موضوعات پیش آمده را قبول کنند، پیدا می‌کنند. و این خود البته احساس ضعف درونی آن‌ها را تقویت می‌کند و نیز راهنمایی می‌شود برای گول زدن و تقلب هر چه بیشتر. در واقع دروغگویی پایه و اساس روابط زناشویی را از هر عاملی بیشتر خراب و تضعیف می‌نمایند.
زمانی‌که فرد بتواند توانایی آن را پیدا کند که خود را متعهّد سازد، جلوی تمایلات دروغ گفتن خود را بگیرد این نیرویی می‌شود که عشق و وحدت را دوباره به زندگی زناشویی خود برگرداند.

گرچه خیلی آسان نیست که شخص بتواند عادت به تقلب و گول زدن خود و دیگران را از بین ببرد لیکن حتی برای آنهایی که سال‌های سال دروغ گفته و زیرکانه افراد را گول زده اند امکان دارد که این عادت زشت و نکوهیده را از خود دور نمایند.
محّرک این ترک عادت این است که شخص بتواند نتایج راستگویی خود را ببیند و متوجه شود که چقدر از این طریق نفع کرده است. با قدم گذاشتن در مسیر وحدت و یگانگی زندگی‌ها برای همیشه تغییر و بهتر خواهد شد.