‌کاترینا گاپوننکو گفت وُلودمیر همسرم، فکر می‌کرد پروازش از تهران به کیِ‌یف، به خاطر وضعیت حاکم بر منطقه که به دنبال شلیک موشک‌ها به قرارگاه امریکایی‌ها در عراق بالا گرفته بود لغو خواهد شد. کاترینا می‌گوید: به او گفتم پرواز نکن! این کار را نکن! اما او گفت: نمی‌توانم حرفم را عوض کنم. اگر من نروم، کس دیگری نیست. اگر پرواز در برنامه باشد، باید پرواز کنم. متاسفانه از آنجا که پرواز از تهران همچنان در برنامه شرکت هواپیمایی اوکراین باقی ماند، ولودمیر،به همسرش گفت ناگزیر از انجام آن است.
خلبان هواپیمای اوکراینی - با سابقه ۱۱ هزار ساعت پرواز، روز هفتم ژانویه هواپیمای بوئینگ ۷۳۷ را در تهران به زمین نشاند. قرار بود هواپیما روز بعد، ۸ ژانویه تهران را به مقصد کی‌یف ترک کند که دو دقیقه پس از پرواز از فرودگاه امام خمینی سقوط کرد.
کاترینا می‌گوید نمی‌داند به چه دلیل مقامات اوکراینی در شرایطی که اوضاع امنیتی متشنج بوده، به هواپیما اجازه پرواز به تهران را داده بوده‌اند. او گفت: این پرواز اوایل دسامبر برنامه‌ریزی شده بود که در آن موقع هیچ‌گونه نگرانی ازجهت ایمنی در تهران وجود نداشت؛ اما درست پیش از پرواز، خصومت‌ها آغاز شد. ما از وضعیت آمریکا خبر داشتیم، از وضعیت عراق خبر داشتیم، می‌دانستیم امنیت وجود ندارد و باور نمی‌کردیم پرواز لغو نشده باشد. این اولین سؤال است. من کاری ندارم چه کسی مقصر است. می‌خواهم بدانم چرا مقامات مسئول اجازه دادند پرواز طبق برنامه پیش برود.
کاترینا می‌گوید این فاجعه برای دو دختر ۱۱ و ۶ ساله او به مراتب دشوارتر است. آن‌ها نمی‌فهمند چرا چنین حادثه‌ای اتفاق افتاده. آنها نمی‌فهمند آینده چطور خواهد بود. آن‌ها منتظر پدرشان هستند و امیدوارند برگردد.