در جلسه روز دوشنبه 10 فوریه در شهرداری تورنتو، استفن لچی (لسی) وزیر آموزش و پرورش انتاریو پاسخگوی سوالات رسانه‌ها بود. وی ابتدا شرایط آموزشی در انتاریو را بد توصیف کرد و گفت که وضعیت ریاضیات دانش‌آموزان بسیار نامناسب است و در مجموع کارآیی سیستم آموزشی با مشکلاتی همراه بوده که این مشکلات منجر به بیکاری فارغ‌التحصیلان خواهد شد و دروس مدارس بایستی با شرایط کاری روز تطابق داشته باشد. او افزود برای جبران این شرایط مجبور شدیم تا برخی دروس و قوانین قبولی را تغییر دهیم به شکلی که دانش‌آموزان تا وقتی دروس خاصی را نگذرانند نتوانند فارغ‌التحصیل شوند، مضافا اینکه معلمان جدید نیز مجبورند امتحاناتی (مانند امتحان ریاضی) را پُشت سر بگذارند تا بتوانند استخدام شوند.
وی اشاره کرد که زنان فقط 15% افراد در محیط کار با درآمد بالا را تشکیل می‌دهند که این اصلا قابل قبول نیست. لسی توضیح داد که اگرچه تعداد استخدامی‌ها در سطح استان در طی 29 سال گذشته هرگز اینچنین زیاد نبوده اما درصد نیروی جوان در این استخدامی‌ها بسیار پایین است.
لچی با اشاره به اعتصابات پیاپی معلمان گفت که اعتصابات آنها از زمان "باب ری" آغاز شده و بطور مرتب در این حدود 25 سال اخیر ادامه داشته است. او گفت ما در طی 6 ماه گذشته در حال صحبت با اتحادیه معلمان بوده‌ایم تا شاید بتوانیم به این اعتراضات‌ و اعتصابات همیشگی آنها پایان دهیم زیرا نتیجه اعتصابات آنها دقیقا به ضرر فرزندانمان تمام می‌شود.
وی اشاره کرد که ملاک برای معلمان نبایستی سابقه کار باشد، ملاک باید کارآیی آنها باشد و این چیزی‌ست که اکنون در سیستم وجود ندارد. او گفت هزینه غیبت موجه افراد (مانند مریض شدن، بدون نشان دادن گواهی پزشک) در اقتصاد انتاریو سالیانه حدود 650 میلیون دلار است که در این بین معلمان می‌توانند قانونا و بنا به شرایطی تا 120 روز از سال را در مدرسه نباشند.
وزیر آموزش و پرورش گفت که ما بودجه آموزش و پرورش را 700 میلیون دلار افزایش دادیم و درآمد معلمان را نیز 1% بالا بردیم، اما آنها به این میزان قانع نیستند و 2% افزایش حقوق می‌خواهند. ما می‌گوییم علاوه بر اینکه بودجه‌ای برای افزایش‌ حقوق 2% نداریم، ترجیح می‌دهیم اگر بودجه‌ای به دستمان برسد آنرا صرف تعمیرات یا ساخت مدارسی کنیم که سال‌هاست به تعویق افتاده و به مرز خطر رسیده است. او گفت در عین حالی که ما از سال 2003 و 2004 تا کنون 10% معلم بیشتری استخدام کرده‌ایم اما در مقابل تعداد دانش‌آموزانمان فقط 1% رشد کرده ولی بازهم با بالا رفتن تعداد دانش‌آموزان در کلاس‌ها مواجه هستیم، چرا؟ او توضیح داد که ما نمی‌توانیم هم تعداد دانش‌آموزان در کلاس‌ها را پایین نگه داریم، هم معلم استخدام کنیم، هم افزایش حقوق بزرگی به معلمان دهیم، هم به کیفیت آموزشی پایین اشکال نگیریم، هم مرخصی‌های زیاد معلمان را تجربه کنیم و در عین حال هم مالیات‌ها را بالا نبریم. او توضیح داد که اتحادیه معلمان می‌گوید مثلا افزایش حقوق معلمان را از محل بالا بردن مالیات مردم استان تامین کنیم، آنها فقط در پی این هستند که درآمد معلمان باز هم افزایش یابد (حقوق متوسط معلمان اکنون به 90 هزار دلار در سال رسیده) و به مشکلات دیگر نمی‌پردازند و در این بین با اعتصاباتشان در واقع دانش‌آموزان را از سر کلاس محروم می‌کنند.
او گفت می‌داند خانواده‌هایی که با اعتصابات معلمان مواجه می‌شوند به مشکلاتی مانند عدم حضور در محل کارشان و نگهداری فرزندانشان بر می‌خورند و افزود که این والدین می‌توانند با توجه به مقطع درسی فرزندانشان با مراجعه به وب‌سایت آموزش و پرورش دولت و یکبار ثبت نام بین 20 تا 60 دلار در روز از دولت پول دریافت کنند.