فریده جلایی‌فر
روانشناس و منتقد اجتماعی

حس آزادى زمانى متوقف مى‌شود كه در پى رهايى انقياد تازه‌اى مى‌آيد.

                                                                           بيونگ چون هال
 
در جوانى سوداى تغيير جهان را در سر داشتيم‌، آرام آرام به تغيير ديار دلخوش كرديم و امروز شاهد دردآلود تغيير خود هستيم‌!
گمان مى‌كنم كمتر واژه‌اى به اندازه‌ى آزادى و برابرى دچار بى‌عدالتى شده باشد.
آزادى و برابر‌ى را فرياد مى‌زنيم ولى راه رسيدن به آن را در گذر از پيكرهاى بيجان و ناديده گرفتن صداى بى صدايان مى‌دانيم‌!
گويا معناى واقعى آزادى را نمى‌دانيم يا شايد آن را در مسلخ سود‌جو‌يى‌هاى لحظه‌اى گردن مى‌زنيم‌!
شايد نمى‌دانيم آزادى را به بهاى حرمت انسانى نمى‌توان آزادى نام نهاد!
شايد نمى‌دانيم آزادى به دست آمده (‌اگر به دست آيد‌) در بستر دروغ و ريا آزادى نام ندارد!
شايد گمان مى‌كنيم تنها ما هستيم كه آزادى را مى‌فهميم و مى‌شناسيم پس بايد آن را به ديگران حقنه كنيم‌!
و شايد ما اسطوره‌ى دردناک شكست‌هاى پى‌در‌پى سرزمينمان هستيم و هرگز نخواهيم آموخت‌!
گويا از روايت‌هاى تاريخى‌مان تنها تكرار را آمو‌خته‌ايم‌!
و گويا هنوز باور نداريم كه درد از ماست نه از ديگران‌!
 
"‌آرش روايت ترديد آرش نيز هست‌".
كماكان در بهت و ندارنم‌كارى و عقده‌هاى فردى و گروهى خودسر در گم مانده‌ايم!
دست و پا زدن مداوم در تاريكى‌، نشان از بيم و هراس رويارويى با روشنايى و واقعيت دارد.
براى داشتن پهلوانى توهمى‌، نيازى به هيولا نيست‌، چون پهلوا‌نان هم در سردر‌گمى ما به هيولا تبديل مى‌شوند‌.
امروز با جنگ در كمين نشسته چه بايد كرد‌؟؟ دولتى نا‌مردمى كه آرزوى سقوطش را داريم و جهان غربى كه با زورگويى و زير پا گذاشتن تمام قوانين بين‌المللى و اخلاقى به حيات خود ادامه مى‌دهد‌!
آيا مردمى با چنين درد بى‌درمانى سراغ داريد؟ ملتى درد كشيده با تاريخى دردناک؟؟ و كماكان در بر همان پاشنه‌ى هميشگى مى‌چرخد‌!
جمعى براى فرار از هيولا به ديو پناه مى‌بريم و گروهى به " آرش " اسطوره‌اى‌مان اميد مى‌بنديم‌!
و همچنان كور‌مال كور‌مال در تاريكى‌، گره‌اى به گره‌هاى غمبارمان أضافه مى‌كنيم‌!
آيا تنها آغاز مهم است‌"و هر چه پيش آيد خوش آيد‌"‌ تكرار تاريخ ما نيست‌؟!
آيا نبايد آگاه باشيم كه در راه عدالت ظلم و سر سپردگى تاريخى‌مان را تكرار نكنيم‌؟؟