بر اساس مطالعه جدیدی که در ۳۱ آگوست منتشر شده، در حالی که بسیاری از افراد ممکن است ویتامین‌هایی مانند ویتامین سی و ایی را برای بهبود سلامت خود مصرف کنند، ممکن است انجام این کار با خطراتی همراه باشد.
این مطالعه که در مجله تحقیقات بالینی منتشر شد، نشان داد که ویتامین‌ها می‌توانند رشد رگ‌های خونی جدید را در سلول‌های سرطانی تحریک کنند. این عروق جدید می‌توانند به رشد و گسترش سرطان در سراسر بدن کمک کنند.
 
علمی؛ مصرف ویتامین‌ها ممکن است خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهد
تومورهای سرطانی برای رشد، نیاز به عروق خونی جدید، اکسیژن و خون غنی از مواد مغذی دارند. این فرآیند در سرطان‌شناسی به عنوان "رگ‌زایی" شناخته می‌شود. دانشمندان می‌گویند مصرف ویتامین‌ها همانطوریکه می‌تواند به بدن کمک کند، می‌تواند به سرطان هم کمک کند. اما آیا افراد باید ویتامین و یا مثلا آنتی‌اکسیدان مصرف کنند؟ آنتی اکسیدان‌ها معمولا با استفاده از اکسیژن استفاده نشده از سلول‌های دیگر کار می‌کنند که میزان استرس اکسیداتیو را کاهش می‌دهند. استرس اکسیداتیو می‌تواند به دی‌ان‌ای آسیب برساند و باعث افزایش خطر ابتلا به سرطان گردد.
"مارتین برگو"، نویسنده این تحقیق علمی می‌گوید: «ما دریافتیم که آنتی‌اکسیدان‌ها مکانیسمی را فعال می‌کنند که باعث می‌شود تومورهای سرطانی، رگ‌های خونی جدیدی تشکیل دهند، که جای تعجب دارد زیرا قبلا تصور می‌شد آنتی‌اکسیدان‌ها اثر محافظتی دارند. رگ‌های خونی جدید تومورها را تغذیه می‌کنند و می‌توانند به رشد و گسترش آنها کمک کنند". وی در ادامه افزوده: "نیازی به ترسیدن از آنتی‌اکسیدان‌ها در غذاهای معمولی وجود ندارد، اما اکثر مردم اصولا نیازی به مقدار زیاد آنتی‌اکسیدان ندارند؛ در واقع، این می‌تواند برای بیماران سرطانی و افرادی که در معرض خطر ابتلا به سرطان هستند مضر باشد".
ویتامین‌های ایی و سی ( EوC ) می‌توانند پروتئین BACH1 را تثبیت کنند که می‌تواند باعث گسترش سرطان ریه شود. این می‌تواند زمانی اتفاق بیفتد که سطوح بیش از حد آنتی‌اکسیدان‌ها به رژیم غذایی فرد وارد شود یا زمانی که جهش در تومورها رخ می‌دهد و تولید آنتی‌اکسیدان‌ها را فعال می‌کند. محققان با بررسی سرطان ریه بر روی ارگانوئیدهای گرفته شده از بیماران، نقش آنتی‌اکسیدان‌ها را کشف کردند. مشاهدات مشابهی روی بافت سینه، تومورهای کلیه و در آزمایشات روی موش‌ها این موضوع را تایید کرد.
"تینگ وانگ" یکی دیگر از نویسندگان این مقاله گفت: "بسیاری از کارآزمایی‌های بالینی کارآیی مهارکننده‌های رگ‌زایی را ارزیابی کرده‌اند، اما نتایج آن‌طور که پیش‌بینی می‌شد موفقیت‌آمیز نبودند. مطالعه ما راه‌های مؤثرتری را برای جلوگیری از رگ‌زایی در تومورها باز می‌کند. به عنوان مثال، بیمارانی که تومورهای آن‌ها سطوح بالایی از BACH1 را نشان می‌دهند ممکن است از درمان ضد رگ‌زایی بیشتر از بیماران با سطوح پایین BACH1 بهره ببرند".
نهایتا وانگ چنین توضیح داد: "مرحله بعدی این است که با جزئیات بررسی کنیم که چگونه سطوح اکسیژن و رادیکال‌های آزاد می‌توانند پروتئین BACH1 را تنظیم کنند. ما به تعیین ارتباط بالینی نتایج خود ادامه خواهیم داد. ما همچنین مطالعات مشابهی را در سایر انواع سرطان مانند سرطان سینه، کلیه و پوست انجام خواهیم داد".