بارها در مشاوره‌های فردی و خانوادگی به دوستان اشاره کرده‌ام هیچکس نمی‌تواند به شما در حل اختلالات درونی و خانوادگی‌تان به جز خودتان کمک کند، اما روان‌پزشکان، مشاوران، روان‌شناسان، روان‌درمانگران و مددکاران اجتماعی تنها می‌توانند شما را راهنمایی و کمک کنند تا خود را اصلاح نمایید و مسیر صحیح زندگی خانوادگی، روابط اجتماعی، اختلالات شخصیتی و نیز مسائل حرفه‌ای و شغلی خود را پیدا کرده و روی آنها کار کنید‌.
شما دختر بچه 8 ساله‌ای را مجسم کنید که فردی تنها لیکن جدی و شخصی تخیلی است‌. او در دنیای خود خیال‌بافی را دوست دارد‌. او اغلب دوست دارد با اسباب بازی‌هایش مشغول باشد و با کودکان در و همسایه نیز بازی نماید‌. حال او می‌تواند تصور کند که بزرگ شده، ازدواج کرده و یک مادر مهربان از آب درآمده است‌. او از طریق خیال‌بافی هرگز تنها نبوده و هیچگونه احساس تهدید نمی‌کند‌. این را بپذیرید که کودکان با داستان‌های تخیلی و فانتزی بزرگ می‌شوند و این تخیلات و داستان سازی‌ها روی آنها اثر می‌گذارد‌. در واقع همه ماها در دوران کودکی و نوجوانی در عالم تخیل احساسات خوبی داشته‌ایم‌. در این تخیل‌ها صاحب زندگی خوب و مرفهی می‌گردیم، در ازدواج و حرفه آینده خود موفق می‌شویم‌ و بعد از ازدواج مناسب، تشکیل خانواده خوبی می‌دهیم‌. اغلب دختر خانم‌ها در این سن و سال انتظار شاهزاده خوش تیپ سوار بر اسب سفیدی را که برای دیدار سیندرلا می‌آید تجسم و تصور می‌کنند‌. این شاهزاده خوش‌تیپ می‌آید و او را با خود می‌برد و یک زندگی بسیار زیبا و رویایی برای او می سازد‌.
او ناخودآگاه این تخیل و تصورات دوران کودکی را که نوعی انتظارات غیر واقعی هستند با خود به زندگی مشترک زناشویی می‌برد و غافل از این است که واقعیت‌های زندگی زناشویی داستانی دیگر است‌.
در ابتدای ازدواج و یا در چند هفته اول همه چیز عالی و دلخواه است‌. در بعضی ازدواج‌ها مدت ماه عسل طولانی و در بعضی از آنها بسیار کوتاه می‌باشد‌. البته ازدواج خیلی سریع و بی‌امان بیماری خامی و سادگی را التیام می‌بخشد‌.
این تجربه اولیه بعضی از افراد را به شدت تکان می‌دهد و به هوشیاری می‌برد‌. وقتی فرد به خوبی چشمانش را باز می‌کند کم‌کم دنیای واقعی را می‌بیند، او خوب متوجه می‌شود که برای داشتن شادمانی و خوشبختی نیاز مبرم به کوشش فراوان دارد که این کوشش و فعالیت‌ها را نه تنها شوهر بلکه همسر نیز باید انجام دهد‌.
بسیاری از افراد ناخشنودی و خوشبخت نبودن خود را به گردن شریک زندگی خود می‌اندازند و آنها را تنها مسئول و عامل این ناراحتی‌ها می‌دانند، در واقع این نوعی محرک قوی و نیرومند برای افرادی می‌شود که ازدواج کنند و از طرف همسر همه مسائل حل و اصلاح شود‌‌.
به هر تقدیر با بی‌توجهی و بررسی نکردن و تحقیق ننمودن این انتظارات نه چندان صحیح و نامعقول می‌توانند وضعیت عشقی و علاقه کامل طرفین را نسبت به یکدیگر به یک دیگ جوشان اما خاموش و یا به آتش زیر خاکستر که به ناچار در اثر یاس و ناامیدی و انتظارات کامل نشده شخص بوده است تبدیل نماید‌. همه افراد با علاقه وافر روی به ازدواج می‌آورند و این امید را دارند تا زخم‌های التیام‌نشده و نیازهای برآورده نشده و بسیاری از مسائل حل نشده‌ای را که به صورت محرمانه و سری در خود نگهداشته‌اند، همسرشان درمان کند‌.
شکی نیست که حمایت شدن ومورد تشویق قرار گرفتن خود نعمت بزرگی است، هر چند همسر و شریک زندگی فرد نمی‌تواند آنچه که فرد زجر می‌کشد و ناراحت است را برطرف نماید و یا تمام آرزوهای عمیق و پنهانی او را به انجام رساند، لیکن می‌تواند کارهای زیادی را انجام دهد که به همسر کمک شود‌. همسر فرد می‌تواند یک نیرو و فشار حیاتی و ضروری برای رشد و تکامل شخص باشد، او می‌تواند مواظب فرد باشد، می‌تواند به فرد اهمیت دهد، و مهمتر اینکه به حرف‌های او خوب گوش دهد‌. همه این رفتارها شخص را برای تشویق شدن و نیرو گرفتن ارتقا می‌دهد‌. همسر با صبر وحوصله و تشویق و ترغیب می‌تواند به شریک زندگی خود مجال دهد تا امکانات جدیدی را آزمایش نماید‌. زمانی‌که از شخص لغزش و تردیدی سر بزند و یا اعتقاد کمی به موفقیت خود در فلان کار داشته باشد، همسر می‌تواند به او الهام و اشتیاق مجدد بدهد‌. همسر می‌تواند به صورت مدام توانایی‌ها و استعدادهایی را در شریک زندگی خود ملاحظه نماید .این به ویژه زمانی مهم است که اگر همسر نقاط نامفهوم و کوری را می‌بیند می‌تواند به او کمک کند تا مسائل گنگ و نامفهوم را پیدا و حل نماید و یا موانعی را که فرد خود برای خود بوجود آورده است را تشخیص دهد و همسر را از آن چاله و محلی که افتاده به خوبی نجات دهد‌. برای ساختن رابطه عشقی محکم و داشتن رابطه نزدیک با یکدیگر هر دو طرف می‌توانند نتیجه درستی و رو‌راستی و مواظبت از یکدیگر را یاد بگیرند و نیز می‌توانند همدیگر را با آنچه که هستند بپذیرند و آنها را قدر نهند‌. حتی سخت‌ترین درس‌های زندگی می‌تواند منبع با ارزشی باشد که به فرد کمک کند‌ تا بتواند تمامی کاملتر و خوشبختی بیشتری را در زندگی ایجاد نماید.
در عین حال که دوستی، مهربانی و عشق همسر می‌تواند یک تسکین واقعی به کشمکش‌های درونی شخص بدهد، لیکن هیچکس به جز خود شخص نمی‌تواند به شریک زندگی خود ضمانت کامل خوشبختی و شادکامی بدهد‌.
در عین حال که احتمال اینکه ازدواج بتواند زخم‌ها و دردهای گذشته فرد را درمان کند زیاد است، لیکن در نهایت این وظیفه درونی خود شخص می‌باشد که به شدت کوشش کرده و زحمت بکشد تا مشکلات خود را حل کند و صفات و رفتار‌های نا مناسب خود را اصلاح نماید و مهمتر اینکه از تجارب جدید خود بیاموزد‌.