هفته گذشته، کثیف‌ترین انتخابات سیاسی تاریخ کانادا و انتاریو که بزرگترین استان اقتصادی و جمعیتی کاناداست، با حضور 59 درصد مردم در پای صندوق‌ها پایان یافت. همانطور که در پوشش انتخابات در ایران استار، با مصاحبه‌ها و تحلیل‌های مختلف، با مخاطلبان گرامی تبادل نظر کرده بودم، شکی در باختن لیبرالها نداشتم ولی از اینکه موقعیت حزبی که نیاز به حداقل 8 کرسی در مجلس داشتند را از دست بدهند و تنها 7 کرسی بدست بیاورند را، کسی پیش‌بینی نمی‌کرد. در هر حال، در همه جای دنیا 15 سال در راس قدرت بودن بطور کلی به فساد و خودخواهی و دوری از مردم منجر می‌شود مگر اینکه استثنایی رخ دهد. کاتلین وین، تا چند روز قبل از انتخابات هنوز معتقد بود که کارش را درست انجام داده، و این ادعا به نوعی این مفهوم سیاسی را می‌رساند که مردمی که به حزبش رای نداده‌اند در واقع شعور سیاسی ندارند. من در چند مقاله به نماینده لیبرال ریچموندهیل پیشنهاد کرده بودم که بهتر است جایش را به یک جوان ایرانی‌تبار بدهد. من در تثبیت موفقیت 11 سال سابقه حضور در مجلس انتاریو و 5 سال وزارتش نقش مثبتی داشتم، اگرچه در مواردی منتقدش نیز بوده‌ام. او متاسفانه با اختلاف 10 هزار رای به رقیب چینی‌تبار خود که اتفاقا چندان فعالیت جدی در انتخابات نکرده بود، در میان تعجب خودشان و حلقه‌ی اطرافیانشان باختند. آقای مریدی اولین نماینده ایرانی‌تبار در مجلسی در کانادا و آمریکای شمالی بود و اولین نماینده‌ای هم شد که بنا به رای مردم انتخابات را واگذار کرد.
حزب محافظه کار
حزب محافظه‌کار که در چند ماه اخیر با یک شِبه کودتا و برکناری پاتریک براون نماینده شهر بری که توانسته بود حزب را سرسامان بدهد و با اقلیت‌های مختلف قومی نزدیک کند، در آستانه انتخابات شوک جدی به حزب و سیاست وارد کرد. پس اخراج براون از کنگره، رهبری جدید حزب که با اختلاف بین داگ فورد رهبر عوام‌گرا (پوپولیست) که در مناطق اتوبیکوک و اسکاربورو که از نظر اقتصادی در سطح پایین‌تری نسبت به دیگر مناطق تورنتو محبوبیت داشت، در برابر خانم کریستین الیوت وزیر و نماینده سابق محافظه‌کار، کارشان به تهدید قانونی و عدم تمکین الیوت به پیروزی داگ فورد در شب انتخابات درون حزبی منجر شد، خودش شوک دیگری به حزب محافظه‌کار و تشکل قدیمی و رژیم قدیمی آن بود که سعی داشتند به هر قیمت جلوی فورد را بگیرند. زیرا فورد مستقیم مانند ترامپ، بیشتر با هواداران خود درتماس بود تا با تشکیلات حزب.
داگ فورد 76 کرسی را با 40 درصد آرا از آن خود کرد و دولت اکثریتی شد. وی در 29 جون دفتر نخست وزیری انتاریو را از خانم وین تحویل خواهد گرفت. حزب لیبرال 19.5 % آرا را بدست آورد.
کاتلین وین در هفته آخر با اذعان به شکست خود سعی در جلوگیری از دولت اکثریتی محافظه‌کاران و یا ان‌دی‌پی و بهبود بخشیدن موقعیت حزب خود را داشت ولی یک نکته اساسی را فراموش کرد که وقتی شما به عنوان رهبر شکست را می‌پذیری، کمتر کسی به آن حزب و نمایندگانش اعتماد می‌کند و چنین شد که وزرای با سابقه 20 ساله مانند دیوید زیمر از منطقه ایرانی‌نشین ویلودیل انتخابات منطقه خود را واگذار کرده و باختند. یا شرلی کارول عضو باسابقه انجمن شهر تورنتو از دان ولی شمالی شکست خورد.
با وجود افرادی مانند "جان برد" وزیر امور خارجه افراطی هارپر در تیم انتقالی داگ فورد؛ و حضور افرادی مانند "پل کالاندرا" از محافظه‌کاران دو آتشه و دست راستی هارپر (نخست وزیر قبلی فدرال کانادا) در مجلس که خانم دکتر هلنا جکز از مارکهام – اوک ریجز را شکست داد و هرد و از منقتدان ایران و حامیان تحریم‌ها هستند، موازنه را به سود ایرانیان تغییر نخواهد داد. هرچند سیاستمداران انتاریو قاعدتا در سیاست خارجی کشور دخالت نمی‌کنند، کاری که اما بطور غیر مستقیم قابل اثر گذاری بوده و قبلا نیز انجام شده بود. جامعه ایرانی کانادایی بایستی منتظر بماند. با ذکر این نکته که در مجلس جدید انتاریو، امین مقصودی، جوان محافظه‌کار ایرانی‌تبار بعنوان دست راست داگ فورد (و قبلا برادرش راب فورد) حضور خواهد داشت.
نمره قبولی جامعه ایرانی کانادایی
من به حضور جامعه ایرانی کانادایی در این دوره از انتخابات نمره قبولی می‌دهم هر چند می‌توانست ایده‌ال باشد، که نشد.
حضور دو محافظه‌کار جوان: مایکل پارسا با 52 درصد آرا از شهر ریچموندهیل شمالی - اوک ریجز – آرورا؛ و خانم گلسا (گُلدی) قَمَری – متولد 1985 – 1364 - وکیل جوان دیگر ایرانی از شهر کارلتون که با 56 % آرا به مجلس راه یافت. مایکل پارسا از 15 سالگی در سیاست کانادا بوده است. او سیاستمدار معتدلی هست که به نظم اقتصادی باور دارد ولی در عین حال، به مسایل اجتماعی نیز اهمیت می‌دهد، به عبارتی، وی در جناح چپ حزب محافظه‌کار قرار می‌گیرد. اما خانم گُلدی مثلا در مورد محیط زیست معتقد است که گرم شدن زمین کار انسان نیست (1)، وی از حامیان توئیتری خانم سناتور انتصابی محافظه کار - لیندا فروم – نیز می‌باشد (لیندا فروم قبلا ایرانی‌ها را متقلب خوانده بود و برادرش بعنوان نویسنده جورج بوش کار می‌کرده است).
در جریان انتخابات، ایران استار چندین بار تقاضای مصاحبه با ایشان را هم با ایمیل و هم با تلفن کرده بود که هنوز پاسخی از ایشان دریافت نشده است، بنابراین ما نمی‌توانیم پاسخ‌های صریح دیدگاه‌های ایشان را به شما ارائه دهیم و هنوز قضاوت در این رابطه زود است.
اما چرا تنها نمره قبولی – خیلی خوب می‌شد که حداقل یک نماینده ایرانی‌تبار دیگر نیز از حزب لیبرال و یا حزب نیودموکرات نیز وارد مجلس انتاریو می‌شدند. حضور نسل جوان ما، باعث رشد سیاسی و شناخت بهتر از مراکز تصمیم‌گیری‌های قدرت سیاسی خواهد شد. با این انتخابات دوران قبیله‌ای لیبرالی در جامعه ایرانیان پایان گرفت و همه جوانان ایرانی انتاریو می‌دانند که می‌توانند بر اساس باورهای سیاسی و اقتصادی و اجتماعی خود وارد حزب سیاسی مورد علاقه‌شان شوند و با فعالیت جدی و پیگیر، سرانجام به مجلس راه یابند.
سمن طبسی‌نژاد نامزد جوان 23 ساله حزب نیو‌دمکرات از منطقه ویلودیل توانست با حضور چند ماه در انتخابات، با کمک داوطلبان و بخش‌هایی از جامعه ایرانی ، تعداد 10481 رای کسب کند و نفر سوم شود.
این شکست خود یک پیروزی برای سمن و حزب ان‌دی‌پی در منطقه ویلودیل (که از نظر اقتصادی قوی است) به حساب می‌آید. رقیب وی آقای چو، کره‌ای‌تبار، از حمایت مالی – اجتماعی یک‌پارچه کره‌ای‌ها و محافظه‌کاران برخوردار بود . سمن با جمع آوری کمک مالی حدود 25 هزار دلار تنها 400 رای از دیوید زیمر نماینده باسابقه و وزیر لیبرال که حداقل چند برابر سمن هزینه انتخابات کرده بود، کمتر رای آورد. شانس سمن برای پیروزی در 2022 بسیارقوی‌تر است.
با اینکه همیشه منتقد محافظه‌کاران بوده‌ام، ولی معتقدم تنوع حزبی و چند صدایی، بشرط اینکه سالم باشد به نفع جامعه خواهد بود. وقتی مایکل پارسا در انتخابات اکتبر 2015 فدرال کانادا با 1000 رای به نماینده لیبرال مجید جوهری باخت، با وی ملاقاتی داشتم و وی را با دلایل آینده سیاسی، تشویق به شرکت در انتخابات مجلس انتاریو کردم؛ زیرا معتقد بودم پارسا جنس سیاست از نوع کانادایی را می‌شناسد و تجاربش به درد جامعه ایرانی و کانادا می‌خورد. هر چند وی معتقد بود که با سیاست فدرال آشناست و به آن بیشتر علاقه دارد. ولی او بعدا با پیشنهاد دیگران نامزد حزب محافظه‌کار در انتاریو شد. من روز چهارشنبه، یک روز قبل از انتخابات به وی تلفن کردم و پیروزیش را تبریک گفتم؛ و به وی گفتم اگر می‌خواهی سیاستمدار مردمی بمانی، هیچگاه به مردمی که تو را بالا بردند پشت نکن. مردم با نه شنیدن ممکن است ناراحت شوند، ولی از دروغ گفتن و کاری نکردن در حوزه انتخابی، هیچگاه کنار نخواهند آمد. اگر سیاستمداری برای مردم حوزه انتخابیه‌اش کار کرده باشد، بدون در نظر گرفتن حزبش، عموما تا زمانی که خودش بخواهد نماینده می‌ماند.
اصولا نمایندگان نمی‌توانند علیه حزب خود حزف بزنند و یا رای بدهند ولی یک نماینده باید نظرات حوزه انتخابیه‌اش را در جلسات عمومی بشنود و آنها را منتقل کند و نظر خودش را نیز بگوید، نه اینکه نظر خودش را به جای نظر عموم منتقل کند. یک نماینده باید برای ارتباط با مردم حوزه انتخابیه‌اش جلسه عمومی بگذارد و برای مشکلات آنها کار کند. شاید مردم در قرن 21 بنظر ساده‌اندیش بیایند و نتوانند تحلیل سیاسی بکنند ولی فرق سیاستمداران را تشخیص می‌دهند.
آینده انتاریو
داگ فورد برای اینکه به هواداران خود نشان بدهد که اهل عمل هست باید از همان 29 جون دست به عمل بزند و طرح‌های اقتصادی‌اش را اعلام کند. دولت 325 میلیارد دلار بدهی دارد و 12 میلیارد دلار کسری بودجه درسال 2018. بنابراین باید شاهد قطع برخی از خدمات اجتماعی عمومی – تضاد با اتحادیه های کارگری و کارمندی و معلمان بر سر افزایش حقوق – کمک‌های ولفر - افزایش ساعات کار و کاهش حقوق‌ها و مزایای بخش دولتی باشیم، احتمالا شبیه دوران مایک هریس که تظاهرات و اعتصاب در تورنتو و انتاریو به راه افتاد.
اول از همه باید از داگ فورد و نمایندگان محلی خواست که حزب لیبرال را که موقعیت حزبی‌اش را از دست داده است، در مجلس به عنوان حزب به رسمیت بشناسند. حتی حزب سبز که اولین نماینده‌اش، رهبر حزب از شهر دانشجویی گلف است و به مجلس راه یافته نیز، حزب شناخته شود زیرا در حدود 5 % آرا را به خود اختصاص دارده است. این خلاف آزادی بیان و دمکراسی واقعی‌ست که نمایندگان مجلس نتوانند از حق مساوی برای اظهار نظراتشان در مورد لوایح برخوردار نباشند.
دوم – حزب ان‌دی‌پی و خانم اندریا هورت خیلی خوش شانس بود که با 33 درصد آرا تنها 40 کرسی کسب کرد و دولت را در دست نگرفت. هوروت به اعتقاد من اصلا فکرش را هم نمی‌کرد که در این انتخابات بتواند 18 کرسی قبلی را حفظ کند، بنابراین برنامه جدی برای دولت بدهکار 325 میلیارد دلاری نداشت. اگر ان‌دی‌پی بخواهد در انتخابات 2022 پیروز شود باید از دیروز تلاش می‌کرد به تمامی اقلیت‌های قومی – تمامی شهرهای انتاریو برود و نظرات مردم را بشنود نه اینکه تنها در دو ماه انتخابات و در مناطقی که امکان پیروزی دارد حضور داشته باشد. با توجه به نارضایتی‌های عمومی که در همه جوامع دمکرات بعداز انتخاب دست راستی‌های محافظه‌کار پدید می‌آید، نارضایتی عمومی از زمستان 2018 آغاز خواهد شد، تازه اگر ترامپ قرارداد نفتا را لغو کند که در آن صورت به اقتصاد انتاریو بخاطر صادرات آهن و اتوموبیل و شیر و.. ضربات محسوسی خواهد خورد، و اصلاحات اقتصادی نیز کند خواهد شد.
حزب لیبرال هم بعلت باسابقه بودنش، ظرف یک سال رهبر جدیدی انتخاب خواهد کرد؛ هر چند من پیش‌بینی می‌کنم دکتر اریک هاسکین وزیر بهداشت که برای اعتبارش درست در آستانه انتخابات استعفا داد و قبلا هم در جریان انتخابات رهبرشدن کاتلین وین در 2013 به حمایت از وین برخاسته بود و به همین واسطه پست وزارت بهداشت 60 میلیارد دلاری را از آن خود کرده بود، شانس زیادی برای رهبری حزب در انتخابات 2022 انتاریو خواهد داشت.
لطفا روی عکس تبلیغات زیر کلیک کنید؛ ادامه مطلب پس از این تبلیغات
حزب محافظه‌کار که در چند ماه اخیر با یک شِبه کودتا و برکناری پاتریک براون نماینده شهر بری که توانسته بود حزب را سرسامان بدهد و با اقلیت‌های مختلف قومی نزدیک کند، در آستانه انتخابات شوک جدی به حزب و سیاست وارد کرد. پس اخراج براون از کنگره، رهبری جدید حزب که با اختلاف بین داگ فورد رهبر عوام‌گرا (پوپولیست) که در مناطق اتوبیکوک و اسکاربورو که از نظر اقتصادی در سطح پایین‌تری نسبت به دیگر مناطق تورنتو محبوبیت داشت، در برابر خانم کریستین الیوت وزیر و نماینده سابق محافظه‌کار، کارشان به تهدید قانونی و عدم تمکین الیوت به پیروزی داگ فورد در شب انتخابات درون حزبی منجر شد، خودش شوک دیگری به حزب محافظه‌کار و تشکل قدیمی و رژیم قدیمی آن بود که سعی داشتند به هر قیمت جلوی فورد را بگیرند. زیرا فورد مستقیم مانند ترامپ، بیشتر با هواداران خود درتماس بود تا با تشکیلات حزب.
داگ فورد 76 کرسی را با 40 درصد آرا از آن خود کرد و دولت اکثریتی شد. وی در 29 جون دفتر نخست وزیری انتاریو را از خانم وین تحویل خواهد گرفت. حزب لیبرال 19.5 % آرا را بدست آورد.
لطفا روی عکس تبلیغات زیر کلیک کنید؛ ادامه مطلب پس از این تبلیغات
لطفا روی عکس بنر تبلیغاتی کلیک کنید تا برایتان شماره بگیرد
لطفا روی عکس تبلیغاتی کلیک کنید تا برای شما شماره بگیرد؛ ادامه مطلب پس از این تبلیغات
من به حضور جامعه ایرانی کانادایی در این دوره از انتخابات نمره قبولی می‌دهم هر چند می‌توانست ایده‌ال باشد، که نشد.
حضور دو محافظه‌کار جوان: مایکل پارسا با 52 درصد آرا از شهر ریچموندهیل شمالی - اوک ریجز – آرورا؛ و خانم گلسا (گُلدی) قَمَری – متولد 1985 – 1364 - وکیل جوان دیگر ایرانی از شهر کارلتون که با 56 % آرا به مجلس راه یافت. مایکل پارسا از 15 سالگی در سیاست کانادا بوده است. او سیاستمدار معتدلی هست که به نظم اقتصادی باور دارد ولی در عین حال، به مسایل اجتماعی نیز اهمیت می‌دهد، به عبارتی، وی در جناح چپ حزب محافظه‌کار قرار می‌گیرد. اما خانم گُلدی مثلا در مورد محیط زیست معتقد است که گرم شدن زمین کار انسان نیست (1)، وی از حامیان توئیتری خانم سناتور انتصابی محافظه کار - لیندا فروم – نیز می‌باشد (لیندا فروم قبلا ایرانی‌ها را متقلب خوانده بود و برادرش بعنوان نویسنده جورج بوش کار می‌کرده است).
در جریان انتخابات، ایران استار چندین بار تقاضای مصاحبه با ایشان را هم با ایمیل و هم با تلفن کرده بود که هنوز پاسخی از ایشان دریافت نشده است، بنابراین ما نمی‌توانیم پاسخ‌های صریح دیدگاه‌های ایشان را به شما ارائه دهیم و هنوز قضاوت در این رابطه زود است.
اما چرا تنها نمره قبولی – خیلی خوب می‌شد که حداقل یک نماینده ایرانی‌تبار دیگر نیز از حزب لیبرال و یا حزب نیودموکرات نیز وارد مجلس انتاریو می‌شدند. حضور نسل جوان ما، باعث رشد سیاسی و شناخت بهتر از مراکز تصمیم‌گیری‌های قدرت سیاسی خواهد شد. با این انتخابات دوران قبیله‌ای لیبرالی در جامعه ایرانیان پایان گرفت و همه جوانان ایرانی انتاریو می‌دانند که می‌توانند بر اساس باورهای سیاسی و اقتصادی و اجتماعی خود وارد حزب سیاسی مورد علاقه‌شان شوند و با فعالیت جدی و پیگیر، سرانجام به مجلس راه یابند.
سمن طبسی‌نژاد نامزد جوان 23 ساله حزب نیو‌دمکرات از منطقه ویلودیل توانست با حضور چند ماه در انتخابات، با کمک داوطلبان و بخش‌هایی از جامعه ایرانی ، تعداد 10481 رای کسب کند و نفر سوم شود.
این شکست خود یک پیروزی برای سمن و حزب ان‌دی‌پی در منطقه ویلودیل (که از نظر اقتصادی قوی است) به حساب می‌آید. رقیب وی آقای چو، کره‌ای‌تبار، از حمایت مالی – اجتماعی یک‌پارچه کره‌ای‌ها و محافظه‌کاران برخوردار بود . سمن با جمع آوری کمک مالی حدود 25 هزار دلار تنها 400 رای از دیوید زیمر نماینده باسابقه و وزیر لیبرال که حداقل چند برابر سمن هزینه انتخابات کرده بود، کمتر رای آورد. شانس سمن برای پیروزی در 2022 بسیارقوی‌تر است.
با اینکه همیشه منتقد محافظه‌کاران بوده‌ام، ولی معتقدم تنوع حزبی و چند صدایی، بشرط اینکه سالم باشد به نفع جامعه خواهد بود. وقتی مایکل پارسا در انتخابات اکتبر 2015 فدرال کانادا با 1000 رای به نماینده لیبرال مجید جوهری باخت، با وی ملاقاتی داشتم و وی را با دلایل آینده سیاسی، تشویق به شرکت در انتخابات مجلس انتاریو کردم؛ زیرا معتقد بودم پارسا جنس سیاست از نوع کانادایی را می‌شناسد و تجاربش به درد جامعه ایرانی و کانادا می‌خورد. هر چند وی معتقد بود که با سیاست فدرال آشناست و به آن بیشتر علاقه دارد. ولی او بعدا با پیشنهاد دیگران نامزد حزب محافظه‌کار در انتاریو شد. من روز چهارشنبه، یک روز قبل از انتخابات به وی تلفن کردم و پیروزیش را تبریک گفتم؛ و به وی گفتم اگر می‌خواهی سیاستمدار مردمی بمانی، هیچگاه به مردمی که تو را بالا بردند پشت نکن. مردم با نه شنیدن ممکن است ناراحت شوند، ولی از دروغ گفتن و کاری نکردن در حوزه انتخابی، هیچگاه کنار نخواهند آمد. اگر سیاستمداری برای مردم حوزه انتخابیه‌اش کار کرده باشد، بدون در نظر گرفتن حزبش، عموما تا زمانی که خودش بخواهد نماینده می‌ماند.
اصولا نمایندگان نمی‌توانند علیه حزب خود حزف بزنند و یا رای بدهند ولی یک نماینده باید نظرات حوزه انتخابیه‌اش را در جلسات عمومی بشنود و آنها را منتقل کند و نظر خودش را نیز بگوید، نه اینکه نظر خودش را به جای نظر عموم منتقل کند. یک نماینده باید برای ارتباط با مردم حوزه انتخابیه‌اش جلسه عمومی بگذارد و برای مشکلات آنها کار کند. شاید مردم در قرن 21 بنظر ساده‌اندیش بیایند و نتوانند تحلیل سیاسی بکنند ولی فرق سیاستمداران را تشخیص می‌دهند.
آینده انتاریو
داگ فورد برای اینکه به هواداران خود نشان بدهد که اهل عمل هست باید از همان 29 جون دست به عمل بزند و طرح‌های اقتصادی‌اش را اعلام کند. دولت 325 میلیارد دلار بدهی دارد و 12 میلیارد دلار کسری بودجه درسال 2018. بنابراین باید شاهد قطع برخی از خدمات اجتماعی عمومی – تضاد با اتحادیه های کارگری و کارمندی و معلمان بر سر افزایش حقوق – کمک‌های ولفر - افزایش ساعات کار و کاهش حقوق‌ها و مزایای بخش دولتی باشیم، احتمالا شبیه دوران مایک هریس که تظاهرات و اعتصاب در تورنتو و انتاریو به راه افتاد.
اول از همه باید از داگ فورد و نمایندگان محلی خواست که حزب لیبرال را که موقعیت حزبی‌اش را از دست داده است، در مجلس به عنوان حزب به رسمیت بشناسند. حتی حزب سبز که اولین نماینده‌اش، رهبر حزب از شهر دانشجویی گلف است و به مجلس راه یافته نیز، حزب شناخته شود زیرا در حدود 5 % آرا را به خود اختصاص دارده است. این خلاف آزادی بیان و دمکراسی واقعی‌ست که نمایندگان مجلس نتوانند از حق مساوی برای اظهار نظراتشان در مورد لوایح برخوردار نباشند.
دوم – حزب ان‌دی‌پی و خانم اندریا هورت خیلی خوش شانس بود که با 33 درصد آرا تنها 40 کرسی کسب کرد و دولت را در دست نگرفت. هوروت به اعتقاد من اصلا فکرش را هم نمی‌کرد که در این انتخابات بتواند 18 کرسی قبلی را حفظ کند، بنابراین برنامه جدی برای دولت بدهکار 325 میلیارد دلاری نداشت. اگر ان‌دی‌پی بخواهد در انتخابات 2022 پیروز شود باید از دیروز تلاش می‌کرد به تمامی اقلیت‌های قومی – تمامی شهرهای انتاریو برود و نظرات مردم را بشنود نه اینکه تنها در دو ماه انتخابات و در مناطقی که امکان پیروزی دارد حضور داشته باشد. با توجه به نارضایتی‌های عمومی که در همه جوامع دمکرات بعداز انتخاب دست راستی‌های محافظه‌کار پدید می‌آید، نارضایتی عمومی از زمستان 2018 آغاز خواهد شد، تازه اگر ترامپ قرارداد نفتا را لغو کند که در آن صورت به اقتصاد انتاریو بخاطر صادرات آهن و اتوموبیل و شیر و.. ضربات محسوسی خواهد خورد، و اصلاحات اقتصادی نیز کند خواهد شد.
لطفا روی عکس تبلیغاتی کلیک کنید؛ ادامه مطلب پس از این تبلیغات
حزب لیبرال هم بعلت باسابقه بودنش، ظرف یک سال رهبر جدیدی انتخاب خواهد کرد؛ هر چند من پیش‌بینی می‌کنم دکتر اریک هاسکین وزیر بهداشت که برای اعتبارش درست در آستانه انتخابات استعفا داد و قبلا هم در جریان انتخابات رهبرشدن کاتلین وین در 2013 به حمایت از وین برخاسته بود و به همین واسطه پست وزارت بهداشت 60 میلیارد دلاری را از آن خود کرده بود، شانس زیادی برای رهبری حزب در انتخابات 2022 انتاریو خواهد داشت.
لطفا روی عکس تبلیغات زیر کلیک کنید؛ ادامه مطلب پس از این تبلیغات
 |
