‌‌یک سیاهچاله فوق عظیم که گویی در فضا پرواز می‌کند، دنباله‌ای از ‌ستارگان تازه متولد شده، به اندازه دو برابر کهکشان راه شیری را پشت سر خود بر جای گذاشته است.
محققان می‌گویند تاکنون هرگز چنین چیزی را ندیده بودند.
 
علمی و شگفت‌انگیز؛ کشف سیاهچاله‌ای که با حرکتش هم کهکشان و ستاره می‌بلعد و هم ستاره می‌زاید
محققان جزئیات این اکتشاف را که به‌طور تصادفی توسط تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده و در ۶ آپریل در یک مقاله تحقیقاتی در "د استروفیزیکال جورنال لترز" منتشر شد، شرح دادند. آنها می‌گویند دنباله این ستارگان تازه متولد شده ۲۰۰,۰۰۰ سال نوری طول دارد. این سیاهچاله به اندازه ۲۰ میلیون خورشید وزن دارد و آنقدر سریع حرکت می‌کند که می‌تواند در ۱۴ دقیقه از زمین به ماه برسد. "پیتر ون‌داکوم" از دانشگاه ییل در یک بیانیه خبری گفت: "این یک خوشبختی ناب است که ما به‌طور تصادفی با آن روبرو شدیم. ما به‌دنبال خوشه‌های ستاره‌ای کروی در یک کهکشان کوتوله نزدیک بودیم که متوجه یک رگه کوچک گشتیم. در ابتدا فکر کردم، موج‌یاب دوربین، تصویر یک پرتو کیهانی را گرفته و باعث ایجاد یک تصویر خطی مصنوعی شده است. ولی وقتی پرتوهای کیهانی را حذف کردیم، متوجه شدیم که آن هنوز آنجاست، ما تاکنون شبیه به آن را ندیده بودیم".
محققان می‌گویند: "ممکن است سیاهچاله به قدری سریع حرکت کند که گازهای در مسیر پیش روی خود را آنقدر گرم کند که باعث تشکیل ستاره‌های جدیدی شود. همچنین می‌تواند نتیجه تابش اشعه‌های مختلف اطرافش در یک فضای دایره‌ای به هم پیوسته، یک فضای دایره‌ای داغ گازی دیگر را بوجود آورد که به دور این سیاهچاله می‌چرخد، این فضا هم می‌تواند به عنوان منبع اصلی نوری عمل کند و هم می‌تواند بدور آن کانونی از ستارگان جدید بیافریند.
پیتر گفت: ما فکر می‌کنیم که همیشه در پشت سیاهچاله‌ها ردپای خالی از همه چیز می‌بینیم که یک سیاهچاله همه را بلعیده است. اما اکنون شاهد هستیم که گازهای سرد شده در اطراف این سیاهچاله می‌تواند باعث تشکیل ستاره‌ها نیز گردد. بنابراین، ما به شکل‌گیری ستاره‌ها در دنباله سیاهچاله‌ها نیز نگاه کنیم. آنچه که ما از این سیاهچاله و اثر و ردپای آن می‌بینیم، مانند دنباله‌ای‌ست پُر از ستاره که مانند یک دُم، پشت آن کشیده شده است.
محققان در خصوص اینکه چگونه یک سیاهچاله توانسته است با چنین سرعت بالایی حرکت کند می‌گویند که این مساله می‌تواند نتیجه برخورد سه سیاهچاله بسیار عظیم با یکدیگر باشد. آنها می‌گویند که احتمالا حدود ۵۰ میلیون سال پیش دو کهکشان با هم ترکیب شده‌اند و دو سیاهچاله بسیار عظیم را به مراکز خود آورده‌اند که به دور یکدیگر می‌چرخند. سپس کهکشان دیگری با سیاه‌چاله‌ی خودش آمده و هر سه به دور یکدیگر می‌چرخیدند تا اینکه در نهایت یکی از آنها به بیرون پرواز کرد.
محققان می‌گویند: مشاهدات بعدی که با استفاده از تلسکوپ فضایی "جیمز وب" و رصدخانه "چاندرا ایکس - ری» انجام شده، این نظریه را تایید می‌کند. همچنین محققان می‌گویند که تلسکوپ فضایی "نانسی گریس رومن" که به‌عنوان عموزاده چشم درشت هابل معرفی می‌شود، می‌تواند رگه‌هایِ ستاره‌ای بیشتری را در سایر نقاط کیهان نشان دهد.

بیشتر بخوانید:

• علمی؛ دانشمندان چگونگی شتاب و سرعت بالای بشقاب‌پرنده‌ها و ستارگان دنباله‌دار را کشف کردند
• علمی؛ کِرمچاله‌ها ممکن است مانند سیاهچاله‌ها نور را خم کنند، و این می‌تواند راه پیدا کردن آنها باشد
• تغییر نظر دانشمندان درباره شکل کهکشان راه شیری و آینده آن
• یک سیاهچاله یک ستاره نوترونی را قورت داد؛ دریافت امواج عجیب جدید از فضا
• علمی: انتشار اولین عکس تلسکوپ فضایی جیمز وب دانشمندان را حیرت‌زده کرد
• آغاز تشکیل زمین: پیدایش زندگی به چگونگی و نیز مکان شکل گیری یک سیاره بستگی دارد
• علمی؛ ادعای جدید دانشمندان: در آزمایشگاه از هیچ ماده ساختیم
• کشف ماده تاریک برای اولین‌بار از تجزیه تحلیل اولین نورهای ۱۲ میلیارد سال پیش جهان با کمک تصاویر تلسکوپ‌ها
• کشف شش کهکشان بدام افتاده در تار عنکبوتی یک سیاهچاله
• همه چیز درباره ماه‌گرفتگی استثنایی خونی، اَبَر و گُلی فردا شب ۱۵ می: چگونه، چه زمانی و کجا می‌توان دید؟
• طولانی‌ترین ماه گرفتگی جزئی از ۶۰۰ سال پیش تا ۶۰۰ سال آینده امشب رخ می‌دهد
• خورشید گرفتگی حلقوی ۱۰ ژوئن همزمان با طلوع خورشید اولین کسوف حلقوی ۲۰۲۱ است
• دانشمندان اثرات انفجار یک ابرنواختر در فاصله و گذشته‌ای نزدیک را یافتند
• بزرگترین تلسکوپ رادیویی کانادا در بریتیش کلمبیا تکمیل شد